Vanwege de vernieuwde site kunnen sommige links in nieuwsberichten onjuist zijn. Excuses hier voor... Alle correcte links naar pagina's zijn in de menu's te vinden.

----------------------------------------------------------------------------------------------------

Donderdag 29 december 2011

Zoals bekend is hebben wij op z'n zachts gezegd nogal een pittig jaar achter de rug
met natuurlijk als klap op de vuurpijl de hel van een situatie waar we sinds eind oktober
nu nog steeds middenin zitten. We willen graag bij deze iedereen bedanken voor alle lieve
kaartjes, berichten, mailtjes en telefoontjes dit jaar, jullie steun is hartverwarmend. We
kunnen alleen maar hopen op een mooie oudejaarsavond samen en een beter 2012.

En uiteraard wensen wij dit jullie allemaal ook toe dus bij deze... De beste wensen voor 2012 en hele fijne feestdagen toegewenst!

Dinsdag 20 december 2011

Hier is een update over Wichita geschreven door Monique
De laatste dagen probeert Wichita wat actiever te zijn in huis en ook online maar het is nog wel erg zwaar voor haar. Ze ziet helemaal bleek als ze even met de computer bezig is geweest en voelt zich dan niet goed. De afgelopen weken heeft ze gemiddeld één bezoekje per week gehad en daar was ze heel erg blij mee. Voorlopig is dat over, er staan geen bezoekjes verder meer in de planning. Met haar gezondheid gaat het nog niet veel beter. Met haar nieuwe pijnstillers is de pijn wat dragelijker geworden maar ze leeft nog steeds toe naar het moment dat ze weer een nieuwe dosis mag.
Met oma gaat het heel slecht. We vragen ons serieus af of ze volgend jaar wel gaat halen. De huisarts komt wekelijks bij haar langs mede in verband met haar euthanasieverklaring. We proberen zo veel mogelijk tijd samen door te brengen maar ze is niet tot veel in staat. Het is al gauw te druk voor haar. Vaak hebben we ook de indruk dat wat we zeggen niet echt bij haar binnenkomt. Wij zijn bang dat ze hooguit nog een paar weken heeft.
Wichita heeft vorige week een CT-scan gehad. Dat leverde de nodige stress voor haar op. Vooraf hadden we afspraken gemaakt over dat ik er bijvoorbeeld bij zou mogen blijven, maar toen we daar aankwamen kwamen ze daarop terug. Ik heb gewoon geweigerd om weg te gaan dus heb tijdens de scan rustig tegen haar kunnen praten. Vandaag belde de chirurg met de uitslag en die was (hoe kan het ook anders bij ons) erg slecht. Normaal gesproken, als vrouwen een tumor krijgen door hormoonpillen is die ongeveer 1 of 2 cm groot. Wichita heeft meerdere tumoren van 2 cm doorsnede en één van 8 cm! Die van 8 cm geeft de erge pijn. Als een tumor boven de 5 cm is dan moet er worden ingegrepen omdat je daar niet verder mee kunt leven dus we moeten nu gaan hopen dat hij gaat slinken. Aangezien de tumor zo groot is, heeft het geen zin om over 3 maanden weer een scan te maken dus de volgende scan volgt pas over een half jaar. Als het gezwel dan minder dan 5 cm is geworden hoeft er verder niet te worden ingegrepen. Ze zal in dat geval (zeer) langzaamaan steeds minder pijnklachten krijgen. Maar als hij dan groter is dan 5 cm of helemaal niet resorbeert moet er iets gebeuren. De tumor verwijderen is eigenlijk niet echt een optie omdat hij daar te groot voor is en het risico op ernstige bloedingen dan te groot is. Blijft over een zelfde ingreep als die van 25 oktober. Ze moeten dan propjes in alle aders die naar de tumor lopen stoppen zodat er geen bloed meer aangevoerd wordt. Hopelijk gaat hij dan wel resorberen. Het gaat dus nog heel lang duren voordat Wichita van de pijn af zal zijn. De komende 6 maanden moet ze er op rekenen dat ze dagelijks het maximum aan pijnstillers nodig zal hebben. Dit uitzicht is natuurlijk verre van ideaal. Begin 2012 was Wichita van plan om te beginnen met behendigheid met Eevee. Helaas zit dat er dus voorlopig nog niet in. Ze vraagt nu al regelmatig te veel van zichzelf.
Wichita is nog steeds heel erg blij met alle mailtjes, kaarten en berichten. Zelfs na 8 weken denken er nog mensen aan haar en dat doet haar goed. Ze begrijpt dat het allemaal goed bedoeld is en het is ook heel moeilijk om woorden te vinden om haar te steunen want zoiets van “na regen komt zonneschijn...” is voor haar bijna onmogelijk om in haar leven te zien. De regen houdt voorlopig nog niet op, de pijn blijft nog maanden, oma gaat binnenkort dood (zelfs de feestdagen zijn onzeker), haar toekomst is in duigen gevallen en ze vecht om iedere dag door te komen. Ze vecht tegen de negatieve gedachten en gevoelens maar het is ook logisch dat ze het soms echt even niet meer ziet zitten. Begrip daarvoor is alles wat ze nodig heeft. Genieten van het leven is voorlopig te hoog gegrepen voor haar. Wat op dit moment haar op de been houdt is het vinden van kracht om door te vechten. Alle lieve woorden van jullie geven haar regelmatig de kracht die ze zo hard nodig heeft.
Tot slot de overige zorg/hulp. De psychiater belde bijna een week later dan afgesproken naar aanleiding van het intakegesprek. Het eerste echte gesprek vindt pas in januari plaats. Wij hebben nu eigenlijk zoiets van laat maar en zijn er dus ook maar niet echt verder op in gegaan. We hadden er toch al weinig vertrouwen in. Met de gynaecoloog is nog niet veel vooruitgang geboekt. Wichita wil nog steeds dat alles eruit gehaald gaat worden maar krijgt iedere keer te horen dat ze zo jong is. De chirurg heeft ondertussen duidelijk kunnen maken aan de gynaecoloog dat ze absoluut geen hormonen meer mag en hij is het ook met ons eens dat eruit halen de beste optie is. In januari praten we weer verder met de gynaecoloog hierover. De cardioloog heeft ook eindelijk contact met ons opgenomen dus in januari gaat ze daar heen.
Dit was het voor nu. Ik wil (ook namens Wichita) iedereen fijne feestdagen toewensen en geluk en gezondheid in het nieuwe jaar.

Donderdag 8 december 2011

Door Monique namens Wichita.
Vorige week was het een beetje te veel allemaal voor Wichita dus ze kan al een tijdje weer niet zelf op de computer. Zondagmiddag kwam BeeGee en zijn familie op bezoek, precies een jaar nadat hij werd opgehaald. Hij is helemaal los gegaan met Eevee. Die twee waren niet te stoppen. Ze zijn alle uren dat ze samen waren constant met elkaar bezig geweest. Het was echt genieten om daar naar te kijken. Puk vond het konijn erg interessant en Ashley was (met al die honden) gewoon nog steeds de roedelleidster. Het was heel erg leuk, maar ook erg zwaar voor Wichita en ze was erg moe erna. Maandag voelde ze zich heel rot. Sindsdien heeft ze veel pijn.
Maandag hebben we de gynaecoloog gesproken. Hij wil wel een operatie om haar baarmoeder te verwijderen maar zijn collega’s niet. De enige reden daarvoor is dat ze haar te jong vinden. Volgende week hebben we een telefonische afspraak met zijn collega dus hopelijk wordt dan alles geregeld. Dinsdag hebben we de chirurg gesproken. Hij zei dat ze absoluut geen spiraal of hormonen mag en hij zou contact met de gynaecoloog opnemen daarover. Hij vindt het voorstel echt schandalig en is het absoluut niet eens met een spiraal. Over twee weken hebben we een telefonische afspraak met de chirurg om de uitslag van de scan te bespreken die Wichita volgende week krijgt. Deze scan is om een beginwaarde vast te stellen. We hoeven er nog niet op te rekenen dat de lever al geslonken is. Verder wil hij kijken hoe het zit met alle bloedingen. Over drie maanden volgt er dan weer een scan maar zelfs dan kan het zijn dat de lever nog niet geslonken is .Aangezien Wichita nog steeds het maximum aan pijnstillers slikt en nog steeds pijn heeft, heeft ze nu van de chirurg andere (sterkere) pijnstillers gekregen voor de komende twee maanden. Hij zegt dat het normaal is dat ze zo weinig is opgeknapt en de pijn is ook normaal (lekker dan…daar zit ze mooi mee…) Dinsdagmiddag is de GGZ langs geweest. Een psychiater en psychiatrisch sociaal verpleegkundige. Ze namen Wichita gelukkig zeer serieus en vooral de psychiater was geïnteresseerd in de medische kant van het verhaal. De conclusie was dat er eigenlijk niets aan te doen is. De klachten en angsten zijn reëel. En de pijn en lichamelijk zwakte is normaal na zo een aanval op je lichaam. Wichita is best wel positief ingesteld, vonden zij ook, en niemand kan dat 24/7 volhouden. Ze kunnen eigenlijk weinig hulp bieden. Zoals we al min of meer verwacht hadden heeft ze er dus weinig aan gehad.
Het gaat nu slechter dan een week geleden met Wichita. Ze is in totaal al 15 kilo afgevallen in de afgelopen 6 weken. Ze heeft veel pijn en veel verdriet. Het herstel gaat zo vreselijk traag en het vooruitzicht van nog maanden pijn lijden en dan een baarmoederoperatie is heel erg. De baarmoederoperatie wordt waarschijnlijk zwaarder dan eerst voorgesteld (dus geen kijkoperatie meer) naar aanleiding van de bloeduitslagen. Er is dus niet veel om naar uit te kijken voor Wichita. Oma gaat steeds verder achteruit. We rekenen niet meer op veel maanden. Dus dat is ook geen positief vooruitzicht voor de nabije toekomst. We zijn wel van huisarts veranderd en hebben nu dezelfde huisarts als oma. Binnenkort gaat de officiële klacht tegen de oude huisarts de deur uit.
Nog een leuke opsteker deze week was dat de GGZ arts en verpleegkundige onze honden een compliment gaven. Ze waren zo leuk en goed opgevoed en dat terwijl een van hen helemaal niet van honden houdt.
En tot slot: we kregen dinsdag grappige/vreemde post, namelijk drie fotokaarten met voorgedrukte handtekening van de Wicked hoofdrolspelers van Stage Entertainment. Dat is ook wat ze over de telefoon beloofd hadden, maar na die prachtige poster met persoonlijke berichten voor Wichita was dit toch wel een lullig cadeautje. We vragen ons nu helemaal af: Wie heeft die castposter geregeld met al die persoonlijke berichten en handtekeningen? Zou het iemand van de cast zijn die dit initiatief heeft genomen? Dat maakt het allemaal nog bijzonderder.
Wichita is nog steeds erg dankbaar voor alle berichten en kaartjes. Daar put ze iedere keer weer moed uit als het even niet gaat. Dit was het weer voor nu. Bedankt allemaal en tot ziens.

Zaterdag 3 december 2011

Hier weer even een kort bericht van mijzelf... Vandaag heb ik een prachtige verassing gehad die me voor altijd zal bijblijven. In deze duistere tijden na deze zware week dacht ik even dat het lachen mij voorgoed was vergaan maar Stage Entertainment heeft hier samen met de cast van Wicked verandering in gebracht. Gisteren kregen we al een telefoontje van ze naar aanleiding van onze brief enkele weken terug. Helaas konden ze ons geen meet & greet met de hoofdrolspelers bieden maar ze hebben ons wel een andere optie gegeven en zouden mij wat kaarten sturen met handtekeningen van de hoofdrolspelers. Nou ja wel jammer natuurlijk maar ik vond het wel super dat ze belde en dit alleen al voor ons willen doen. De verassing was dus ook deste groter toen vanmiddag de postbode voor de deur stond met een waanzinnig grote koker met daarin een cadeautje van de cast. In de koker zat een Wicked poster (abri formaat dus zo’n meter breed en anderhalve meter hoog) met daarop handtekeningen van de volledige cast plus persoonlijke boodschappen! En dan bedoel ik niet gewoon een berichtje van ‘sterkte’ of zo (hebben sommige wel geschreven hoor) maar echt teksten gericht aan mij met beterschapswensen en uitnodigingen om zodra ik beter ben naar Scheveningen te komen. Blijkbaar weet dus de gehele cast van mijn verhaal en wilde zij mij op deze manier een hart onder de riem steken en dit is zeker weten gelukt. De poster hangt voorlopig in de huiskamer boven de eettafel zodat ik er de hele dag naar kan kijken en het kan zien als doel voor de toekomst. Uiteraard hebben we Stage Entertainment al een bedankmail gestuurd want dit had ik echt niet verwacht, wat handtekeningen wel maar echt persoonlijke berichten gericht aan mij van de cast vind ik onvoorstelbaar mooi. Een blijvende herinnering die ik voor altijd zal blijven koesteren. Dus weliswaar geen m&g maar misschien nog wel iets mooiers, want bijna 30 castleden hebben deze poster gesigneerd en beschreven en dat had ik tijdens een m&g natuurlijk nooit voor mekaar gekregen... Klein lichtpuntje vandaag dus in al deze duisternis, een klein maar ook prachtig mooi lichtpuntje.

(Chantal Janzen (Glinda/Galinda) schrijft: "Lieve Wichita, ik denk aan jou en stuur je alle kracht en liefde", Jim Bakkum (Fiyero) schrijft: "Lieve Wichita, met jouw naam kan het ook niet anders dat je de grootste fan bent van Wicked. Heel veel sterkte! En hopelijk tot ziens bij Wicked!"en Willemijn Verkaik (Elphaba) schrijft: "Lieve Wichita, ik hoop dat je snel een keertje de kans krijgt naar Wicked te kunnen! Veel sterkte en tot ziens!", zie mijn Hyves/Facebook voor close-ups van de poster)

Dinsdag 22 november 2011

Hier even een kort bericht van mij, Wichita, omdat rusten er vandaag toch niet meer in zit... Vandaag rond 11.30u is Prescott zeer onverwachts gestorven. Iedere dag geef ik hem normaal gesproken een snoepje maar gezien mijn gezondheid komt het er op het moment niet meer dagelijks van. Gisteren heb ik het dus ook niet op kunnen brengen en daar zal ik mijn leven lang spijt van blijven houden... Vanmorgen toen ik met de bus rozijnen aan kwam sprong die namelijk niet op en aan zijn lighouding te zien wist ik al gauw dat het niet goed was. Ik heb het toen meteen op een gillen gezet maar het was al te laat. Volgens mijn moeder ademde hij nog wel licht dus zij is meteen met hem naar de dierenarts gereden maar eenmaal daar bleek die al overleden. Prescott was mijn lievelingetje, ik heb geholpen bij zijn bevalling en heb hem daarna hier dagenlang warm moeten houden. Hij was het meest handtam van allemaal en gek op aandacht. Hij had net een moeilijke tijd achter de rug waarbij we doodsbang waren hem te verliezen maar na een behandeling bij een specialistische dierenarts en wekenlang bijvoeden was die nu eigenlijk kerngezond (iets wat de dierenarts daarnet ook bevestigde) dus zijn dood komt als donderslag bij heldere hemel, niets kon ons voorbereiden op dit. Ik ben gebroken, alles doet pijn fysiek en mentaal! Scotty was mijn jongen, mijn jochie en de laatste tijd heb ik hem minder aandacht kunnen geven dan voorheen waar ik me heel schuldig over voelde en nu helemaal natuurlijk. Waarom dit alles mij, ons, moet overkomen begrijp ik echt niet. Het 3e dier al dit jaar waarvan we afscheid moeten nemen, en weer zo ongelofelijk jong (want hij was nog niet eens op de helft van zijn leven)! Het is niet eerlijk, het is niet eerlijk dat weer zo een jonge schat ons moet verlaten. Zijn wij vervloekt of zo?! Hoe slecht wij ook mogen zijn dit verdient toch niemand?! Ik ben op, ik kan niet meer en zonder Scott zal doorvechten nog moeilijker worden. Niet dat ik opgeef, natuurlijk niet maar ik kan niet ontkennen dat ik op het moment echt even nauwelijks meer licht aan het eind van de tunnel zie. Ik mis hem nu al zo! Maar ik moet door, ik moet doorvechten want alleen al nu zitten op deze stoel hou ik lichamelijk nauwelijks vol. Ik moet dus doorvechten, voor hem... Het ga je goed Prescott, het spijt me dat we je niet konden redden maar ik hoop dat je jou leven hier ook al was het niet van zeer lange duur als vreselijk goed hebt ervaren. Ik mis je nu al, RIP!

Prescott
11 maart 2006 - † 22 november 2011

(Prescott laat zijn zus Cordelia, halfzus Piper en ouders Phoebe en Angel achter)

Maandag 21 november 2011

Om te beginnen iedereen bedankt voor de kaartjes en berichten. Ze houden Wichita echt op de been.
Hier is weer een update van (moeder) Monique namens Wichita.
Dinsdag hebben we een gesprek met de chirurg gehad. Het HB-gehalte was gedaald van 5.4 naar 5.2, maar het bloedonderzoek van maandag kwam uit op 6.1. Daar zijn ze heel tevreden over. Wichita is er ook wel blij mee maar is ook wel erg geschrokken hoeveel invloed haar baarmoeder op de bloedarmoede heeft. Ze was namelijk de laatste dagen eindelijk niet meer ongesteld en daardoor is het Hb goed gestegen. Ze is alleen heel bang dat ze snel weer ongesteld gaat worden. Het bloedonderzoek toonde verder aan dat het echt niet goed zit met haar baarmoeder. Ze heeft er een dubbel gevoel bij. Aan de ene kant is ze blij dat de diagnose van 7 jaar geleden bevestigd is, maar aan de andere kant is het nu definitief niet goed. De chirurg neemt contact op met de gynaecoloog en onderling bespreken ze wanneer Wichita fit genoeg is om haar baarmoeder te laten verwijderen.
Woensdag had ze een slechte dag met heel veel pijn, overgeven en ze voelde zich net zo slecht als toen ze net uit het ziekenhuis kwam. Ze zag het allemaal niet meer zitten. Ze was moe van het vechten. Ze voelde zich ook heel erg eenzaam ondanks alle kaarten en berichten. Ze was vooral eenzaam omdat er nog steeds geen bezoek was geweest. Later voelde ze zich wel weer beter en was ze trots op zichzelf omdat ze zoveel nieuwe vrienden zelf heeft gemaakt, met name online. Ze heeft ook veel steun online ontvangen. Ze heeft alleen vaak het gevoel dat ieders leven doorgaat en haar leven stil staat.
De rest van de week bestond uit ups en downs. De pijn aan haar lever is aardig onder controle (met een maximum aan pijnstillers) maar het lopen gaat erg moeizaam. Ze heeft bijna geen spieren meer en is haar kracht kwijt. Ze heeft wat oefeningen van de fysio gekregen hiervoor. Het eten gaat iets beter. Ze eet nu regelmatig avondeten en dan nog 1 of 2 andere dingen ernaast. Ze was al nooit een grote eter dus dit gaat de goede kant op. Geestelijk gaat het ook op en neer. Soms is ze sterk door een bericht of een kaartje maar soms is ze er helemaal klaar mee. Dan is ze bang voor de toekomst en moe van het vechten. De stappen vooruit zijn zo klein. Ze was bijvoorbeeld van plan om vandaag achter de computer te gaan maar dat is niet gelukt. Gisteren heb ik haar overgehaald om een spelletje te dammen en daarvan was ze weer helemaal gesloopt.
Deze week zijn er geen doktersafspraken en dinsdag en woensdag krijgt ze visite. Ze kijkt daar erg naar uit. Ze ziet dit echt als twee hoogtepunten. Ze hoopt alleen dat ze het fysiek en mentaal aankan.
Verder zijn we nog steeds in strijd met de psychische hulpverlening. Vorige week is er een psycholoog langs geweest maar die was niet zwaar genoeg. De huisarts stuurde haar door naar de GGZ maar dat duurt weken (en uiteindelijk maanden voor het echt begint) en bovendien heeft de GGZ vandaag weer gezegd dat ze denken niets voor Wichita te kunnen doen omdat haar geval te complex is. Zij denken dat een psychiater uit het ziekenhuis moet helpen omdat ze zoveel medische problemen heeft die direct in relatie staan tot de mentale problemen. Het ziekenhuis is van alles kwijt geraakt en daar krijgen we niemand te pakken en de huisarts kan hier ook niet in bemiddelen want die is op vakantie. Ze heeft vaak het gevoel dat niemand haar wil helpen, dat ze een te moeilijk geval is en dat ze het maar zelf moet oplossen.
Ze blijft doorvechten.
P.S. Eevee gaat donderdag haar examen doen. Het zal wel goed gaan want ze vindt het zo leuk en heeft het de afgelopen keren zo goed gedaan. Wichita wil toewerken naar het moment dat ze samen met Eevee een hondensport kan gaan doen. Dat is echt iets waar ze naar uitkijkt. Vooral omdat Eevee’s klasgenoot(jes) ook mee gaan doen.

Maandag 14 november 2011

Deze update wordt geschreven door Monique, moeder van Wichita.
Wichita had woensdag al haar energie verzameld om haar verhaal online te plaatsen. Het was voor haar vooral van therapeutische waarde. Het lucht haar altijd erg op als ze dingen op papier zet en daarom wilde ze dit ook graag doen. Praten kost veel energie, maar dat typen was wel heel erg zwaar voor haar. Tussendoor heeft ze regelmatig even pauze genomen, maar achteraf was ze helemaal kapot en doodmoe. Sindsdien is ze niet meer op de computer geweest en ze heeft mij gevraagd om vandaag een update voor haar te plaatsen.
Om te beginnen: Iedereen hartelijk bedankt voor alle kaartjes. Ze ontvangt nog steeds (bijna) dagelijks wat kaarten en daar is ze echt heel blij mee.
Na ruim twee weken is ze nu gelukkig niet meer ongesteld maar ze is bang dat het snel weer begint. Soms begint het alweer na een week dus ze is voorbereid op het ergste. Dit weekend was erg zwaar voor haar. Lichamelijk is ze helemaal uitgeput door alle pijn. Ze slikt nog steeds iedere 6 uur pijnstillers, maar ze helpen niet echt. Soms ligt ze te kermen van de pijn, vooral door steken in haar lever. Over het algemeen is de pijn wel iets minder geworden..De vermoeidheid wordt nog niet minder. Het eten is nog steeds erg moeilijk en ze is vaak misselijk. Maar het ergste was haar mentale toestand de afgelopen dagen. Ze was erg labiel. Ze krijgt steeds terugblikken naar die dinsdag. Het onbegrip, het niet serieus genomen worden, het niet gehoord worden, de eenzaamheid, de angst in de ok en dat drie-en-een half uur lang. Ze heeft het er ook erg moeilijk mee om te accepteren dat haar leven er nu zo uitziet en het vooruitzicht dat het in de nabije toekomst niet beter zal worden. Ze heeft zondag een goed gesprek met oma gehad over oma’s ziekte en Wichita’s angst om oma te verliezen. Ze heeft het gevoel dat ze nu alles heeft kunnen zeggen wat ze oma nog wilde zeggen.
Vandaag, maandag, zijn we naar de gynaecoloog geweest. Hij vertelde dat het Hb gehalte in het bloed van Wichita weer gedaald is van 5,4 naar 5,2. Dit hoort tussen de 7,5 en 10 te liggen. Ze heeft dus nog steeds zeer ernstige bloedarmoede. Verder heeft hij haar hele geschiedenis (wat betreft haar baarmoeder) gehoord en is tot de conclusie gekomen dat hij niets kan doen voor haar. Hormonen mag ze niet meer hebben en de enige andere mogelijkheid is opereren, maar daar is ze voorlopig veel te zwak voor. Wichita stelde voor om haar baarmoeder te laten verwijderen. De arts vond haar wel wat jong voor zoiets maar zei dat dit inderdaad een reële optie is aangezien er geen andere behandelmogelijkheden zijn. Hij heeft uitgelegd dat het verwijderen van de baarmoeder via een kijkoperatie kan. De eierstokken en baarmoedermond blijven dan zitten zodat haar hormoonhuishouding niet in de war zal raken. Over twee weken belt hij me want hij wil nog even goed nadenken over eventuele andere mogelijkheden. Ook wil hij gaan uitzoeken of er misschien andere pijnstillers mogelijk zijn. Aangezien je lever alle gifstoffen uit je lichaam zuivert, kun je bijna geen enkel medicijn verdragen. Wichita was na het gesprek met de gynaecoloog erg opgelucht omdat hij haar goed leek te begrijpen en open staat voor zo een operatie. Het is natuurlijk erg ingrijpend om op 20-jarige leeftijd zo een beslissing te nemen maar ze heeft er wel al heel lang over nagedacht.

Woensdag 9 november 2011

Hier een berichtje van mij, Wichita...
Met heel veel moeite heb ik vandaag mezelf achter de pc gehesen en een flink eind weggetypt. Ik ben nu helemaal op maar ben wel blij dat ik jullie dit heb kunnen delen. Voor iedereen die dus wilt weten hoe het nu met mij gaat... Er staat inmiddels een uitgebreide blog online waarin ik vertel over de situatue.
En via deze weg natuurlijk ook nogmaals hartstikke bedankt voor alle lieve berichtjes, ik ben er echt dolblij mee. Voor mails kan nog steeds het beste mijn moeder gecontacteerd worden want na dit dagje pc mag ik voorlopig wel weer een aantal dagen op bed liggen maar ik beloof jullie ze leest ze allemaal voor dus ik hoor al jullie lieve woorden zeker. En de kaartjes lees ik ook allemaal, hangen hier mooi in de huiskamer zodat ik er de hele dag naar kan kijken. Echt super bedankt iedereen en ik hoop gauw weer mee te kunnen draaien zowel online als in real-life, ik vrees echter wel realistisch gezien dat dit nog heel wat maanden gaat duren want mijn herstel zal heel veel van mij vergen er erg lang duren. Het einde is zeker nog niet in zicht helaas waardoor het geestelijk ook niet al te best met me gaat.
Nou ja hier iig dus een update en nogmaals ik kan het niet genoeg zeggen iedereen bedankt voor alle lieve woorden/berichten!

Donderdag 3 november 2011

Op dinsdag 25 oktober is Wichita met helse pijnen met spoed opgenomen in het ziekenhuis. Om kwart voor acht ’s avonds had ze geen hartslag en bloeddruk meer. Gelukkig hebben ze haar toch weer bij gekregen. Het bleek dat ze een inwendige bloeding en een goedaardig gezwel aan haar lever had. Haar situatie was zeer ernstig. Ze heeft 5 zakken bloed gehad en in de nacht van dinsdag op woensdag is ze met spoed geopereerd. Er zijn propjes in de aders in haar lever geplaatst om de bloeding te stoppen. Er stond een operatieteam stand-by in Groningen voor het geval het niet zou lukken. Tot en met vrijdag heeft ze op de intensive care gelegen. Ze was er erg slecht aan toe. Daar hebben ze ook een drain geplaatst omdat ze vocht achter haar longen had. Vervolgens ging ze naar de Step Down Unit Chirurgie om verder te herstellen. Omdat ze erg angstig en onrustig was, is besloten om haar maandag naar huis te laten gaan. Ze heeft nu ernstige bloedarmoede, veel pijn, is misselijk en is letterlijk doodmoe. Na alle ellende met oma moest dit haar ook nog overkomen. Ze is blij dat ze weer bij haar hondjes is, maar het herstel zal nog maanden gaan duren (voor het vocht/bloed uit haar buik is en ze hersteld is van de bloedarmoede).
Ze is niet in staat om zelf achter de computer te zitten dus dit bericht plaats ik, haar moeder, Monique. Haar eigen mailbox (ondertussen al 300 berichten) kan ze niet zelf lezen of beantwoorden. De mailtjes die ik voor haar ontvang lees ik aan haar voor en beantwoord ik namens Wichita. Meer updates zijn te vinden op haar Hyves en Facebookpagina.
Iedereen die haar een mail of kaartje heeft gestuurd: hartelijk bedankt.
Ik heb slingers gemaakt van de kaarten en die hangen in de huiskamer om haar te steunen als ze het moeilijk heeft.

Dinsdag 18 oktober 2011

Vandaag stond weer een ziekenhuisbezoek op de planning voor mijn oma met de oncoloog in voorbereiding voor de bestralingen (die morgen zullen gaan beginnen, 5x dus een week lang). Hier zijn wat dingen besproken en is een masker gemaakt voor de bestralingen zelf zodat dit juist zal gebeuren. Helaas zijn de vragen zoals wat de levensverwachting nu is onbeantwoord gebleven dus we blijven met nog een hoop vraagtekens zitten. Het advies wat we telkens maar weer krijgen is te genieten van de tijd die we samen nog hebben maar het zou toch fijn zijn om enig idee te hebben hoe lang zij verwachten dat deze tijd nog is. Maar goed... We proberen er idd maar het beste van te maken en sterk te blijven voor mekaar. Het is alleen jammer dat anderen je daar zo in kunnen tegenwerken...

Vrijdag 14 oktober 2011

Om wat bij te komen zijn we vandaag even lekker wezen wandelen met de meiden. Ze hebben even allemaal heerlijk kunnen uitrazen op de prachtige zandverstuiving in Bakkeveen.

Donderdag 13 oktober 2011

Nou en de uitslag van mijn oma’s MRI scan is binnen... En deze is zoals verwacht, maar goed dat wisten we al zo goed als zeker na een gesprek met de arts dinsdagochtend.
Het gaat om uitzaaiingen in de hersenen die de klachten veroorzaken. Er zijn meerdere plekjes gevonden, kleintjes van rond de 1cm en een grote van 2,5cm. Die grote is waarschijnlijk degene waar ze nu last van heeft omdat daar vocht omheen zit (hoelang deze er al zit is onbekend, kan best al jaren zijn alleen door het vocht wat er nu omheen zit begint ze er last van te krijgen). Over de categorie en levensverwachting valt weinig te zeggen omdat ze geen hapjes nemen uit cellen uit de hersenen. Maar vanaf volgende week starten de nieuwe bestralingen, 5x dus dat is een kort traject. We gaan nu weer terug naar de oncoloog en deze gaat alles verder met ons bespreken en regelen. Echter is het enige wat ze nog kunnen doen de 5x bestralen. Chemo kan mijn oma immers niet meer aan bovendien de chemo die ze heeft gehad hielp ook al hier tegen dus dat heeft ook geen enkele zin. Meer bestralen is ook geen mogelijkheid dus of het nu werkt of niet meer kunnen ze niet doen. Ze gaan er van uit dat binnen nu en korte tijd de kanker zich nog meer gaat verspreiden omdat het om zo een agressieve vorm gaat dus het advies was nu... Geniet van het leven zolang het nog kan. Over de levensverwachting en kwaliteit valt niks te zeggen want het is niet te zeggen hoe de tumoren zich zullen gaan ontwikkelen.
Op de vraag waarom niet eerder onderzoek naar de hersenen is gedaan (omdat blijkbaar uitzaaiingen in de hersenen bij deze vorm van kanker best veel voorkomen maar wij dit zelf via het internet hebben moeten uitvinden aangezien zowel de chirurg als oncoloog dit nooit tegen ons heeft gezegd) kwam het antwoord dat dit standaard is in Nederland. Want bij deze vorm van kanker hoort toch chemo en die bestrijd standaard ook dit dus dat heeft geen toegevoegde waarde. Uiteraard vinden wij dit absurd want het lijkt me toch wel dat je wilt weten of er tumoren in je hoofd zitten als die kans er is, of dit nu wel of niet iets te maken heeft met de levensverwachting. Plus daarnaast dat als we dit hadden geweten mijn oma misschien eerder had aangegeven dat ze klachten had. Niet dat het iets had uitgemaakt als we eerder naar het ziekenhuis waren gegaan, maar wij zijn gewoon de type mensen die graag willen weten wat ons te wachten staat dus om dit soort dingen achter te houden voor de patiënt vind ik persoonlijk niet kunnen. De neuroloog was het hier ook wel mee eens maar dit is de procedure in Nederland dus daar kunnen ze niks aan veranderen. Schandalig!
En nu... Nu zal er van de week een gesprek plaatsvinden met de oncoloog en zal dus volgende week het bestralingstraject beginnen. Daarna kan er nog een MRI gemaakt worden om te zien of dit effect heeft gehad maar de vraag is of wij dit willen weten want wat de uitslag ook is meer kan er toch niet gedaan worden.
Dit is dus wat het is, het slechts mogelijke scenario maar goed is het wel eens anders in ons leven vragen wij ons op dit moment af. Ik had het er van de week ook al over met mijn moeder... Wij hebben beide het gevoel alsof we op het moment een beetje in de ‘slachtofferrol’ zitten, maar eigenlijk vind ik dat op dit moment wel zeer terecht. Want het is allemaal ook heel oneerlijk (het overlijden van mijn moeders vader toen ze nog jong was aan deze zelfde ziekte, de mishandeling van mijn moeder door mijn vader, het stalken en het leven in angst al die jaren daarop volgend, mijn gezondheidsproblemen, het wegpesten van school, mijn oma die altijd als een 2e moeder voor me is geweest en dagelijks de zorg voor mij op zich nam nu doodziek op mijn 20e ongeveer dezelfde leeftijd dat mijn moeder haar vader verloor en zij haar man dus, Abby die vervolgens ziek werd en Ash die kort daarna met dezelfde symptomen volgde, en ga zo maar door en door)! Ons leven kent bijna alleen maar dalen, nauwelijks pieken dus wij mogen ons nu ook wel even zo voelen vind ik. We mogen nu ook wel even wat zelfmedelijden hebben en weinig positiefs zien in het leven vind ik. Maar goed slachtofferrol of niet we gaan het advies van de arts zeker opvolgen, en dat is genieten van het leven zolang het nog kan samen met z’n allen! Mijn oma komt zo mee naar ons huis toe want ze wou graag even bij de meiden zijn en in het bijzonder Ashley, zij blijft dus ook vanavond wat uurtjes bij haar voor wat steun. En verder moeten we dit allemaal een plaatsje zien te geven, zien te accepteren en zien te genieten van het leven ondanks de donkere donderwolk die boven ons hangt. Dit zal moeilijk worden maar zeker mijn oma en ik zijn aardig positief ingesteld dus samen lukt het ons wel denk ik.
Ik wou dat ik beter nieuws had maar dit is het voor nu. Ik wil het hier graag bij laten maar wel nog even voor ik het vergeet iedereen bedanken voor de lieve berichtjes/woorden/telefoontjes die we de afgelopen dagen hebben gekregen. Ik heb op het moment niet zo een behoefte aan praten (telefoontjes e.d.) dus ik hoop dat iedereen dat begrijpt. Ik ga altijd alleen met dit soort dingen om zonder al te veel te delen met anderen (zo komt het misschien niet over maar wat betreft emoties ben ik een heel gesloten persoon) maar ik wil wel dat iedereen weet dat ik jullie meelevende gedachtes zeker op prijs stel. Bedankt dus hiervoor maar hopelijk begrijpen jullie dat ik voorlopig even iets minder reageer en niet de telefoon opneem omdat ik hier gewoon op dit moment even geen behoefte aan heb (is dus absoluut niet persoonlijk bedoelt maar gewoon mijn manier van met dit soort dingen omgaan).

Maandag 10 oktober 2011

Nou hier weer even een update wat betreft mijn oma voor alle geïnteresseerden... Vandaag zou de MRI scan plaatsvinden bij mijn oma, dit was zaterdag toegezegd door de neuroloog. Echter bleek vanmiddag dat dit foutieve informatie was en dat mijn oma pas donderdag terecht kan voor een scan. Schandalig natuurlijk (zeker ook omdat haar gezondheid steeds verder achteruit gaat) en uiteraard gingen wij hier dan dus ook niet mee akkoord. Oftewel de afgelopen uren hebben we aan de lijn gehangen met het ziekenhuis en uiteindelijk ook met andere ziekenhuizen uit de omgeving. De leidinggevende van de neuro-afdeling heeft nog gebeld met radiologie want die was het wel met ons eens dat het echt niet zo lang kan duren, maar röntgen kon ook niks voor ons doen. We hebben toen dus alle ziekenhuizen in de omgeving gebeld (bij een konden we pas volgend jaar terecht!) om te kijken of er nog iets anders mogelijk was en uiteindelijk hebben we nu elders een afspraak voor woensdagochtend. Ook niet bepaald ideaal maar beter dan donderdag waarbij ze misschien pas in de middag de scan zou krijgen en de uitslag dus niet voor vrijdag binnen zou zijn. We blijven dus nog wat langer in deze onzekerheid zitten, helaas... Wordt vervolgd.

Zondag 9 oktober 2011

Nadat oma gisteravond na wat onderzoeken in het ziekenhuis weer naar huis is gegaan (met als doel maandag weer terug te komen voor uitgebreidere onderzoeken) is ze vanmiddag toch opgenomen in het ziekenhuis omdat haar toestand aan het verslechteren was. We zijn er nu ook achter dat het al een week lang niet lekker met haar ging maar ze de schijn voor iedereen hoog probeerde te houden, eigenwijs dat ze is hè (iedereen die haar persoonlijk kent weet wel wat ik bedoel). We kunnen alleen maar hopen op, nou ja een goede uitslag morgen zal er niet zijn maar een uitslag met een goed behandelplan en goede mogelijkheden tot herstel maar hierover weten we op z’n vroegst pas morgenmiddag meer.
En zo ben je dus in een klap weer terug op dat punt waar we 6mnd terug ook op zaten... Gevuld met onzekerheid, angst en spanning.

Zaterdag 8 oktober 2011

Vandaag stond weer eens een showdagje op de planning en nee niet alleen om te kijken dit keer... We deden ook zelf mee! Het werd een dag met een heel dubbel gevoel. Een gezellige ochtend met in de middag het debuut van Eevee in de Jeugdklasse (waar ze een 2e plaats 'Zeer Goed' behaalde) maar helaas een trieste avond die eindigde in het ziekenhuis voor mijn oma aangezien haar gezondheidstoestand in korte tijd schrikbarend achteruit was gegaan.

Zondag 2 oktober 2011

Het is na middernacht dus dat betekend... Partytime!

Als je dit toch vergelijkt met vorig jaar... Och wat zaten we vorig jaar rond deze tijd toch te stressen zeg. Maar enkele uren later was het dan eindelijk zover, ons 2e nestje was een feit en hoewel het niet zoals gepland verliep waren we natuurlijk dolblij met het eindresultaat. Uiteindelijk 6 kerngezonde pupjes (eentje heeft het helaas niet gered, de 7e pup) die ons daarna een aantal prachtige weken hebben bezorgd.
Inmiddels zijn we alweer een jaar verder en er is een hoop gebeurt in dat jaar. Veel mailtjes over en weer met leuke foto’s en filmpjes, telefoontjes en berichtjes in moeilijke tijden en zelfs een onverwachte nestreünie afgelopen zomer!

Ter ere van ons 2e nestje heb ik een speciale videoclip gemaakt over hun eerste jaar. Deze clip is hier te vinden...

Ik wil graag bij deze alle pupjes uit ons 2e Special Princess nestje een hele fijne verjaardag toewensen! We weten in ieder geval dat 2 een leuk feestje zullen hebben want vandaag krijgen wij, mamsie Abby (die overigens gisteren jarig was maar haar feestje is dus een dag uitgesteld) en dochter Eevee in de middag visite van broertje Sky die gezellig de verjaardag samen met ons en zijn familie komt vieren. Dat wordt dus spelen, dollen en gek doen!
Maar... Lieve Eevee (Curious Eevee Special Princess), Snowy (Ambitious Phione Special Princess), BeeGee (Lightning Raichu Special Princess), Mojo (Playful Phanpy Special Princess), Sky (Prince Manaphy Special Princess) & Kai’len (Cute Buneary Special Princess), of we nu bij jullie zijn of niet vandaag alsnog een hele fijne, leuke, lekkere en gezellige allereerste verjaardag toegewenst. Geniet er van en weet dat wij hier allemaal aan jullie denken!

En natuurlijk lieve mamsie Abby, jij ook een hele fijne 4e verjaardag toegewenst! Gisteren hebben we er natuurlijk ook al wat bij stilgestaan maar vandaag wordt het echt feest dat beloof ik je...

En dat feestje is er geweest hoor!
Vanmiddag hebben we namelijk hele leuke verjaardagsvisite gehad... Sky en zijn familie kwamen namelijk op bezoek om de verjaardagen van de pups (en ook die van mamsie Abby) gezellig samen te vieren. Nou en dat hebben we geweten ook hoor! Overladen zijn ze met cadeaus en lekkers die honden, och en wat hebben ze een lol samen gehad zeg. Door de tuin heen en weer, over mekaar heen en alsmaar dollen. Echt puur genieten gewoon!

Vrijdag 30 september 2011

In aanloop naar hun verjaardagen stromen de foto's van de pupjes uit nest 2 binnen, heerlijk om al die koppies weer te zien en ook te zien hoeveel ze toch deze laatste maand ook nog zijn veranderd!

Dinsdag 27 september 2011

Even een korte update over Bouchra...
Helaas is ze nog steeds niet de oude maar haar oogproblemen zijn gelukkig wel flink aan het verminderen. Ook begint ze ondertussen flink misbruik te maken van de situatie aangezien ze door heeft dat ze de afgelopen weer een ietwat speciale behandeling heeft gehad. Iets wat we dus in de gaten moeten houden... Hahaha!
Scott komt ook nog steeds goed aan dus we hopen dat zijn vooruitgang door blijft zetten. Hij is inmiddels in ieder geval niet meer zo een mager scharminkel als enkele weken terug dus dat alleen al is een heerlijk gezicht.

Donderdag 22 september 2011

Helaas blijkt er een complicatie bij Bouchra te zijn opgetreden na de operatie. Haar oog ziet er niet goed uit dus sinds gisteren zalven wij dit meerdere malen per dag in in de hoop dat het snel beter wordt. En die arme meid heeft het al zo zwaar want eten lukt ook nauwelijks met alle wonden in haar mond... We hopen dat ze snel weer uit de lappenmand is en de oude wordt!

Dinsdag 20 september 2011

Vandaag is Bouchra geopereerd. We hebben haar vanmorgen, nuchter (wat al een heel gedoe op zich was), naar de dierenarts gebracht waar eerst foto’s zijn gemaakt. Gelukkig bleken de overige tanden niet aangetast dus kon de operatie zoals gepland door gaan. Echter was het hoe dan ook alsnog een zware operatie dus Bouchra is aardig toegetakeld. Bij het ophalen was ze inmiddels al een beetje bijgekomen van de narcose maar inmiddels ook aardig in paniek. De touwtjes in haar mond zorgde voor een paniekreactie die eenmaal thuis ook nog door bleef gaan. De komende 4dgn mag ze alleen kip tot haar mond weer genoeg geheeld is om weer normaal eten te kunnen kauwen. Over enkele weken moeten we terugkomen voor controle en hopelijk is dan alles achter de rug. Bouchra is op het moment nog niet helemaal de oude maar we hopen dat dit snel weer het geval is...
En dan nog even snel een Prescott update. Hij komt nog steeds langzaamaan beetje bij beetje aan, we gaan de goede kant op dus!

Vrijdag 16 september 2011

Vandaag was het weer een dierenarts dagje, en wat voor een...
Bouchra heeft namelijk al een tijdje last van haar tanden en de laatste tijd gaat het echt de verkeerde kant op. Tijd om in te grijpen dus! Vandaag stond een afspraak gepland en is ze helemaal nagekeken door de specialistische tandarts van onze praktijk. En de uitslag is niet best... Bouchra heeft last van een probleem dat bij veel katten voorkomt en waarvan de oorzaak nog steeds niet bekend is. Hierdoor heeft zij inmiddels achteraan in haar gebit flink wat verrotte tanden zitten die er uit moeten. Met een roesje is ze helemaal nagekeken maar de situatie was te ernstig om meteen wat aan te doen (ook al was hier wel tijd voor vrijgemaakt). Bouchra zal dus dinsdag weer terug moeten komen om onder narcose geholpen te worden. In ieder geval zullen er wat tanden getrokken moeten worden en er zullen ook foto’s gemaakt worden om te zien hoe enkele van haar andere tanden er aan toe zijn. Op het moment heeft ze antibiotica gehad die 2wkn werkt en krijgt ze vanaf nu ook dagelijks medicatie van ons.
Wat de oorzaak van de problemen is is dus niet te achterhalen, puur pech waarschijnlijk (zal weer eens niet!). Maar dat Bouchra pijn heeft en er iets moet gebeuren is duidelijk. Gelukkig zal ze waarschijnlijk geen last ondervinden van het missen van de tanden want ze eet nog steeds prima dus blijkbaar kan ze makkelijk zonder die tanden, maar goed ze heeft wel pijn en dat is natuurlijk niet goed dus daar moet wat aan gedaan worden. Het wordt een flinke ingreep dus ze zal dinsdag de hele dag bij de dierenarts zijn om alles in goede banen te lijden.
Bouchra ligt op het moment lekker in de gang in het zonnetje op een kussen, veilig van de andere dieren vandaag. Ze is nog erg suf en mag vanavond pas weer eten (grappig genoeg, hoe stoned ze ook is, sprong ze daarnet toen de honden hun eten kregen wel meteen op en probeerde ze toch over het traphekje heen te springen voor eten, verder dan een meter bij het hekje vandaan kwam ze niet hoor want toen stortte ze alweer in maar die kat doet echt alles voor voedsel is wel duidelijk). Na dinsdag zal ze een tijd lang alleen kip en vis mogen tot haar mond goed genoeg genezen is maar goed dat zal voor Bouchra geen probleem zijn verwachten wij. Het is alleen wel vreselijk natuurlijk dat nu alweer een van ons beestenstel in de lappenmand ligt en zo een zware tijd tegemoet moet gaan, maar goed het is voor haar eigen bestwil.
Een nieuw verslag volgt dinsdag... Oh ja en dan nog even een update over Scott. Hij krijgt nog steeds bijvoeding maar wel minder dan voorheen en langzaamaan komt die beetje bij beetje aan. Hij is er nog lang niet maar de vooruitgang zit er wel in dus we hopen dat deze blijft doorzetten! De dierenarts is ook tevreden over hoe het nu gaat dus we gaan gewoon op deze voet verder.

Donderdag 15 september 2011

De foto's en filmjes van BeeGee in de ring staan eindelijk online, en wat deed die het goed zeg... Voor iedereen die het nieuwsbericht van zondag nog niet heeft gelezen, afgelopen zondag is BeeGee op de clubmatch van KC Geleen met een Utje tot 'Beste Reu' vervolgens BOB en daarna 2e beste hond van rasgroep 1 bekroond. Echt een topprestatie dus!

Maandag 12 september 2011

Vandaag heb ik eindelijk weer eens wat recente foto's van Sterre (Blissey) ontvangen.
En nog even een korte update over Prescott. Hij eet nog steeds niet super maar wel beter dan vorige week en hij komt de laatste dagen wel erg langzaamaan aan dus we hopen dat die deze groei doorzet. Fingers crossed!

Zondag 11 september 2011

Op deze trieste dag is mijn dag wonderbaarlijk mooi en goed verlopen. Zo heb ik een heerlijk middagje gehad bij het Goois Hondenfestijn met Abby, Eevee en Sky en zijn familie!
Maar dat is nog niet alles. Want vanmiddag kreeg ik een erg leuk telefoontje van een van mijn pupkopers... Abby’s zoon Lightning Raichu Special Princess “BeeGee” is op zijn 2e show ooit gekroond tot ‘Beste Reu’ met een Uitmuntend. Vervolgens werd die BOB (Best of Breed) en in de erering werd hij in Rasgroep 1 2e van maarliefst 9 honden! Echt geweldig nieuws dus, ik ben zo trots op BeeGee en zijn bazin Josien! Van harte gefeliciteerd met jullie prachtige resultaat!

En de de eerste foto en het rapport van BeeGee zijn binnen!

“11 mnd. Fraai type cq bouw. Goede verhouding hoogte - lengte. Krachtig gehoekte achterhand. Voorhand moet iets meer gehoekt. Staat iets te ver naar voren. Goede boven en onderlijn. Zeer goed hoofd + expressie. Prima geplaatst en gedragen tiporen. Fraai verloop schedel - voorsnuit. Goede vacht. Bij het gaan iets heckney gang in voorhand.”

Vrijdag 9 september 2011

Vanmorgen leek het nog steeds niet echt beter te gaan met Scott. Hij at nog steeds nauwelijks, wou zijn bijvoeding ook niet meer en bleef maar op zijn kruik liggen. We hebben dus nog even de dierenarts gebelt maar deze wil afwachten tot maandag voor hij medicatie voor de maag/darmen gaat voorschrijven.
Gelukkig bleek vanavond dat we ons misschien toch zorgen hebben gemaakt om niks. Kleine Prescott was namelijk 30 gram aangekomen en had een stukje soepstengel (van ongeveer 5cm) op! Het is niet veel maar het is iets, hopelijk een stap in de goede richting. Hij heeft vanavond ook zijn bijvoeding weer gehad dus we hopen dat die nu snel gaat aansterken.

Donderdag 8 september 2011

Vandaag stond weer een middagje dierenarts op de planning...
Ik ben voor het gemak even thuis gebleven bij de meiden omdat hen meenemen wel erg druk zou worden en ik ook een nogal slechte nacht achter de rug had vanwege alle stress dus het een beetje rustig aan wou doen. Bovendien weet ik ook niet of het wel goed zou zijn voor mij en de patiënt als ik er bij ben want die merkt natuurlijk ook wel dat ik niet 100% ben. Dus mijn moeder is dit keer alleen gegaan. Het slachtoffer deze keer was Prescott, die lieve Scotty mijn kleine man die al vanaf zijn geboorte bij ons is en we de eerste dagen zelfs zelf warm hebben moeten houden. Sinds de dood van Paige, waar hij overigens geen band mee had (nooit bij haar in het hok gezeten, kende ‘r niet eens), gaat het namelijk met hem ook slechter en we begonnen ons nu toch echt wel zorgen te maken. Nog een dier verliezen dit jaar is toch echt niet het plan dus begin van de week waren we al naar onze eigen dierenarts voor wat onderzoeken en toen zijn ook zijn tandjes een beetje bijgevijld. Maar helaas het mocht niet baten, hij viel nog steeds af en at nauwelijks dus gisteren hebben we de knoop doorgehakt en een specialist gebeld voor een afspraak want hier moet echt wat gebeuren. We konden vandaag in de middag terecht dus mijn moeder is de auto ingestapt richting de kliniek voor een bezoekje aan de dierenarts daar. Ik kreeg net een telefoontje van haar en het volgende blijkt er met Scott aan de hand...
Onze eigen dierenarts heeft dit waarschijnlijk over het hoofd gezien omdat zij niet veel ervaring hebben met chinchilla’s, maar Scott bleek een erg scherp kiesje te hebben. Of dit de oorzaak is van de problemen is nog afwachten natuurlijk maar de kies drukt helemaal in zijn wang dus grote kans dat die hierdoor niet meer goed kan eten. Ze hebben hem meteen ter plekke behandeld met een roesje en het scherpe puntje er af geslepen (onder het oog van heel wat coassistenten die het prachtig vonden weer eens een chinchilla in de praktijk te hebben, want ook al heeft deze dierenarts ervaring met deze dieren alsnog blijven ze natuurlijk zeldzaam). Daarna moest die goed warm gehouden worden dus is die nog even daar gebleven, onder de jas van mijn moeder, tot die weer bij genoeg was om de reis terug naar huis te maken. We moeten hem vandaag nog steeds bijvoeren en goed warm houden. Vanaf morgen mogen we het bijvoeren dan gaan afbouwen en moeten we kijken of die goed gaat eten, en volgende week moeten we nog even bellen om door te geven hoe het gaat.
We hopen dat dit Scotty’s problemen oplost en hij snel weer de oude wordt want dit is natuurlijk ook niks, fingers crossed dus!

Maandag 5 september 2011

Hahaha, geweldig we zijn op tv geweest! Ik zie net het stukje bij Omroep Flevoland over het ‘blafzwemmen’ gisteren en we zagen ze al filmen bij ons in de buurt en ja hoor... Op 1.19/1.20 min in het filmpje zie je Bailey van Sammy trekken aan de lijn en in de verte daarachter staat Eevee met haar roze K9 tuig! Klik hier voor het filmpje...

Zondag 4 september 2011

Vandaag zijn we gaan ‘blafzwemmen’ met Eevee in het zwembad hier vlakbij. Het weer zat mee en de watertemperatuur was eigenlijk heerlijk dus we hebben genoten. Eevee heeft ook flinke stukken gezwommen dus is eindelijk over die angst heen, echt geweldig! We waren niet alleen want Sammy was ook gezellig mee met haar hondjes dus samen hebben we genoten.

Vrijdag 22 september 2011

Onze kleine Eevee is vandaag precies 11mnd oud... Wat gaat de tijd toch snel! Ons allereerste driekleur meisje, dochter van onze allereerste Sheltie Abby en het allereerste pupje wat we ooit hebben aangehouden uit een nest. Alweer bijna 1jr oud... En wat zijn we trots op die kleine meid zeg, wat is ze mooi en wat heeft ze toch een prachtig karakter. Echt een heerlijke meid om in huis te hebben. Op naar die 1e verjaardag dame samen met je nestbroers en zus!

Woensdag 31 augustus 2011

Vandaag heb ik een heel gezellig dagje dierentuin beleefd uiteraard met mijn 3 meiden maar ook met Thera en haar Kyra. Een 4-tal K9-Angels team dit keer dus! Het is een erg gezellig dagje geworden met heel veel indrukken voor alle honden. Oftewel we zijn allemaal helemaal gesloopt maar zeker ook voldaan...

Dinsdag 23 augustus 2011

Vandaag heb ik een heerlijk middagje gehad omringd door maarliefst in totaal 11 pupjes. Och wat was dat genieten zeg... We waren namelijk op bezoek bij Abby's kleinkinderen, de pups van (dochter) Cheeta en daarna stond ook nog even een bezoekje aan de Lhasa Apso pupjes van Cheeta's vriendin Carmen op de planning. De hele middag puppyknuffelen, wat een prachtige zomermiddag zeg...

Zondag 21 augustus 2011

Vandaag heb ik een vermoeiend, heet en lang dagje gehad maar ook erg gezellig. We zijn ’s ochtends vroeg vertrokken richting de behendigheidwedstrijd in Arnhem samen met Anjana (op krukken door knieproblemen) en haar Luca. Eenmaal daar bleek het net pauze, geweldige timing dus, waardoor we veel van de wedstrijden niet hebben gezien. Maar ondanks dat was het erg gezellig met Josien en haar beagle Puk en BeeGee (och wat vonden Eevee en BeeGee het weer leuk om mekaar te zien). Ook heb ik ook nog enkele andere bekende gezien dus het was een kort maar krachtig bezoek. In de middag zijn we doorgereden naar Het Leesten voor een sheltiewandeling georganiseerd door de sheltieclub van Hondenpage. Hier waren maarliefst 21 honden in totaal (ons drietal meegerekend) waarvan 18 stuks shelties. Het was een gezellige wandeling en de honden hebben lekker kunnen spelen samen. Ben nu wel helemaal gaar en gebroken van de lange dag in deze hitte en volgens mij geldt ditzelfde voor de rest van ons weer maar het het weer meer dan waard.

Vrijdag 19 augustus 2011

Zojuist is helaas, veels te jong, onze Paige gestorven... Het ging al een aantal weken niet lekker met ‘r en eerder deze week zijn we dus ook na een dierenartsbezoekje begonnen met 4 tot 6x daags bijvoeden. Maar helaas, het heeft niet mogen baten. Ze bleef afvallen en uiteindelijk is ze in de wachtkamer bij de dierenarts gestorven. Haar hartje klopte nog wel maar neurologisch gezien was ze al verdwenen toen ze eenmaal bij de dierenarts aankwam. Paige haar familie, tweelingzus en moeder met wie ze haar hok deelde zijn erg van slag en hebben vanmorgen op geheel eigen wijze afscheid van haar genomen. Zij liggen nu enkele uren later nog steeds op de plek waar Paige als laatste lag, zichtbaar van streek dus we hopen dat hier niet aan onderdoor gaan want een maatje verliezen is een van de ergste dingen die een chinchilla kan overkomen, ze kunnen zelfs door liefdesverdriet overlijden maar aangezien ze nog elkaar hebben hopen we dat ze elkaar hier doorheen slepen. Paige is de dochter van onze Hermione en Angel en is op 14 november 2005 bij ons geboren samen met haar tweelingzus Piper, ze is 5jr oud geworden... Wij maar vooral je moeder en zus die je achterlaat zullen je heel erg missen kleine, lieve, mooie meid. Maar je was gewoon op, het ga je goed... RIP

Ik heb vanavond nog een eerbetoon filmpje voor Paige gemaakt ter nagedachtenis, het filmpje is hierboven te zien...

Donderdag 18 augustus 2011

Vandaag heb ik een vreselijk leuke maar vooral ook vermoeiden dag gehad in Duitsland. Samen met de meiden, mijn moeder en mijn maatje was ik hier heen voor een bezoekje aan Zoom Erlebniswelt! Het was echt stikheet, niet normaal rond de 30 graden dus dit was wel nogal funest voor mijn gezondheid. Maar wat heb ik er weer van genoten...

Woensdag 17 augustus 2011

Vandaag zaten we, alweer ja, bij de dierenarts... Zullen we ooit eens een maatje kunnen overslaan vraag ik me af?! Maar goed de reden waarom was dat het niet zo goed ging met Paige, een van onze chinchilla’s (die ook hier bij ons geboren is). Ze valt vreselijk veel af de laatste tijd en lijkt steeds zwakker te worden, en dat terwijl ze pas 5jr oud is wat nog helemaal niet zo oud is voor een chinchilla. Vandaag is ze dus helemaal onderzocht en een echte oorzaak kon er niet gevonden worden maar het kunnen haar tanden zijn. We moeten nu in ieder geval bijvoeden, 4 tot 6 keer per dag tot ze aangesterkt is en zelf weer goed eet. Hierna moeten we kijken hoe dat gaat en eet ze dan nog slecht dan zal onder een roesje haar tandjes geslepen moeten worden. Toch kan het afvallen ook een andere oorzaak hebben maar hoe dan ook we hopen dat met het bijvoeden ze snel weer aansterkt en net zo bol en sterk wordt als haar tweelingzus!

Dinsdag 16 augustus 2011

Vanmiddag ben ik met alle drie mijn meiden en de drie meiden van Kim naar het Erkemederstrand geweest. Het was een korte maar krachtige wandeling met heel wat doorbraken! Zo zijn Alice en Abby, die normaal gesproken niks van water moeten weten, zelfstandig en vrijwilliger zo het diepe water in gelopen. Super trots ben ik op al onze meiden!

Vrijdag 12 augustus 2011

Vandaag hebben we weer een gezellig middagje op de Veluwe gehad samen met Kim en de From Chelsey’s Grace meiden maar ook met Anjana, haar Luca en oppashond Pip (even wat afleiding na de afgelopen, stressvolle dagen). Het weer zat ook mee dus we hebben weer een lekker stuk gelopen. Ik ben nu wel kapot, beetje te veel gedaan deze week, maar het was het zeker waard al was het alleen al vanwege alle gezelligheid.

Donderdag 11 augustus 2011

Poeh, poeh wat een dag... We hebben van 10.45u t/m ongeveer 14u op de Universiteit van Utrecht gezeten bij de leverpoli. Een lange zit dus. We waren hier naartoe doorgestuurd door onze dierenarts ivm de aanhoudende problemen van Ashley waar maar geen oorzaak voor te vinden is. Hier zijn wat extra tests gedaan om te kijken of ze nu echt een leverprobleem heeft of niet. Het was een ervaring op zich alleen al vanwege alle co-assistentes en de hele gang van zaken daar. Ook liep er een SBS6 ploeg rond voor filmopnames dus dat was ook wel wat leuke entertainment in de wachtkamer. Maar goed, de onderzoeken... Er is om te beginnen weer een amoniaktest gedaan omdat toch nog steeds levershunt de meest waarschijnlijke oorzaak was. Deze uitslag was goed (net zoals de vorige keer bij onze dierenarts hier), zelfs een beetje aan de lage kant. Na deze test is er een amoniakintoleratietest gedaan, de details zal ik iedereen besparen maar dit was erg heftig voor Ashley. Vooral op het eind had ze het erg moeilijk maar die dappere meid heeft zich er erg goed doorheen geslagen. We kregen ook over en weer complimenten dat ze zo een makkelijke chihuahua was en zo lief en rustig. Maar goed uit deze test kwam een ietwat verhoogde waarde maar niets alarmerends. Dus de eindconclusie is dat het simpelweg geen levershunt kan zijn met deze bevindingen. Dus wat nu wel? Nou deze arts denkt toch aan een lichte, a-typische vorm van epilepsie. Dit omdat er gewoon geen medische oorzaak gevonden kan worden voor de aanvallen. Want ook al zijn haar waardes niet helemaal zoals ze horen te zijn dit alles kan gewoon niet deze aanvallen veroorzaken. Dus wat nu? Nou ja weinig eigenlijk... Want voor medicatie zijn haar aanvallen echt niet erg genoeg, dit is immers niet te vergelijken met de aanvallen van Abby. Een dieet of zoiets dergelijks is ook niet nodig dus dat is mooi nieuws voor Ash. Goed en minder goed nieuws op een dag dus eigenlijk. Want levershunt is natuurlijk een vreselijke ziekte dus ik ben dolblij dat het dat niet is. Maar epilepsie is natuurlijk ook niet niks en hoewel Ash een erg milde vorm heeft zal hier wel de rest van haar leven rekening mee gehouden moeten worden. Maar goed al met al ben ik toch blij met de uitkomst want levershunt is echt iets waar we erg bang voor waren. Dit is het dus (voorlopig) wat betreft de onderzoeken voor Ashley aangezien epilepsie toch niet gevonden kan worden dus meer tests onnodig zijn. We hopen dat zij net zoals Abby gewoon nog een mooi en lang leven tegemoet gaat zonder al te veel problemen. Het zijn me een zorgenkindjes die honden maar ik zou ze voor geen goud willen missen die schatten!

Woensdag 10 augustus 2011

Na weer een gesprek met de dierenarts vandaag hebben we besloten om toch maar een afspraak te maken bij de speciale leverpoli van de Universiteit ven Utrecht voor Ashley (dit op advies van de dierenarts die ook heeft bemiddeld voor ons omdat je hier alleen terecht kan met een doorverwijzing). Zij kunnen nog wat extra onderzoeken doen om zo hopelijk achter de oorzaak te komen want zo verder gaan is een tijdelijke oplossing maar kan niet voor jarenlang. We konden morgen al terecht dus dan gaan we met het hele stel richting Utrecht voor nog wat onderzoeken. Wordt vervolgd dus...

Zaterdag 6 augustus 2011

Helaas heeft onze kleine Ashley vandaag weer een ‘aanval’ gehad. Deze was minder heftig dan de vorige, er was minder uitval. Maar hij duurde wel zeker 2x zo lang. De kleine meid was zo bang, arme schat toch... We zouden volgende week sowieso nog met de dierenarts bespreken wat zij met haar collega’s heeft besproken dus dan zal dit ook zeker ter sprake komen, want de frequentie begint dus op te lopen. We hopen dat het leverdieet waarop Ashley nu zit snel z’n werk gaat doen en enig effect op haar heeft want anders zijn we weer terug bij af...

Donderdag 4 augustus 2011

Was gisteren nog zo een gezellige, prachtige dag! Vandaag werd overschaduwd door slecht nieuws (en vreselijke hitte)... Vanmorgen vroeg kregen we een telefoontje van de dierenarts over Ashley om onze opties te bespreken. Het onderzoek wat ze in gedachte had blijkt erg moeilijk om uit te voeren, en de vraag is of we wel wat aan die uitkomst hebben. We hebben dus zo’n half uur met haar aan de lijn gehangen om te bespreken hoe nu verder. Zowel zij als specialisten op het gebied denken dat Ashley levershunt heeft, ook al kwam er uit de voorgaande tests op dat gebied niks uit. Levershunt is een ernstige ziekte die in veel gevallen dodelijk is, de vraag is dus als het dit is hoe Ashley’s levensverwachting er uit zal gaan zien. Hier valt erg weinig over te zeggen gezien haar leeftijd en de manier waarop de ziekte zich tot nu toe ontwikkeld. De opties die we hebben zijn opereren of een dieet als het levershunt is, maar de operatie is erg heftig en er is een flinke kans op complicaties en overlijden bij. Bovendien kan die ook niet helpen en dan is al die ellende voor niks. Een dieet kan de symptomen onderdrukken, maar het kan ook alleen maar in lichte mate helpen waarbij Ash dan nog steeds aanvallen zal hebben. Beide dus niet echt geweldige opties maar goed meer is er niet. We hebben nu afgesproken dat volgende week de dierenarts nog even met de specialisten gaat overleggen of er misschien nog een andere mogelijkheid is, aangezien de test die zij in gedachte had dus erg moeilijk is om te doen. Hierna bespreken we weer hoe nu verder maar waarschijnlijk zullen we voorlopig eerst Ashley alvast preventief op een dieet speciaal voor levershunt patiënten zetten met ook de bijbehorende medicatie om te zien hoe dat gaat. Indien haar aanvallen dan nog steeds door blijven gaan of verergeren kunnen we altijd nog de test doen maar we hebben besloten eerst even de ‘makkelijkste’ manier te proberen om te zien wat voor effect die heeft. De medicatie en voeding moet besteld worden dus binnen enkele dagen kunnen we daar mee beginnen...

Woensdag 3 augustus 2011

Vandaag heb ik een heerlijk middagje aan het strand gehad met alle pups uit ons meest recente nestje. De eerste Special Princess nestreunie is dan ook bij deze een feit!

Vanavond kregen we ook het bericht dat BeeGee weer met een erg mooi puntenaantal is geslaagd voor zijn gehoorzaamheidcursus. Dat betekend dat hij binnenkort echt aan de bak mag met de passie van zijn eigenaresse... Behendigheid! Gefeliciteerd Josien en BeeGee met dit mooie resultaat.

Vrijdag 29 juli 2011

Vandaag stond weer een gezellig tripje op de planning, en wel weer richting het Erkemederstrand! We waren daar samen met een flinke groep, voornamelijk shelties, dus we hebben weer op en top lol gehad. Ilse was er met haar husky Dazey en shelties Mainey en Fay, Laura en haar moeder waren er met de Amazing Velocity roedel en logé Kelso (eveneens een sheltie) en Thera was ook aanwezig met haar vader en haar Kyra en border collie Bindy. Kortom een leuk gezelschap van 11 honden! We zijn ongeveer 2 uur op het strand geweest en de honden hebben het heerlijk naar hun zin gehad. Uiteindelijk zijn Thera en ik ook nog even het water in gegaan om wat honden over de streep te trekken en iets wonderlijks gebeurde... Kyra die altijd panisch is voor water liep zo achter ons aan voor een knakworstje! Een super doorbraak dus...
Het was een heel leuk middagje met heel veel lol.

Donderdag 28 juli 2011

We hebben de dierenarts zojuist gesproken over Ashley en het nieuws is... Nou ja niet bepaald waar we op zaten te wachten, een erg slecht scenario eigenlijk. Ze heeft met zowel een neuroloog als specialist op het gebied van leverafwijkingen gesproken en allemaal kwamen ze eigenlijk tot dezelfde conclusie. Ondanks dat er niks te zien was op de echo en er niks uit de ammoniaktest kwam vrezen ze voor levershunt. Wat er nu gaat gebeuren is als volgt... Volgende week gaan we naar de dierenarts voor weer een ammoniaktest. Komt hier niks uit dan gaan ze meteen een ammoniak-intolerantie-test doen om te zien wat daar uit komt. En op basis daarvan besluiten we hoe nu verder. Is het levershunt dan hebben we 2 opties... Opereren (een erg zware operatie) of een dieet maar bij die laatste heb ik begrepen dat de levensverwachting flink daalt. Kortom een erg moeilijke beslissing waar we nu nog niet aan willen denken! Volgende week zal ik laten weten wat er uit de nieuwe tests is gekomen en op basis daarvan kijken we hoe nu verder...

Om nog even wat positiever te eindigen...
Mijn oma heeft vandaag een gesprek gehad met de cardioloog en op dat gebied verloopt alles goed, dus dat is mooi! In ieder geval weer een zorg minder. Natuurlijk blijft er dan nog genoeg om je zorgen over te maken maar laten we het positief houden.

En last but not least...
Het heeft even geduurd maar vanavond was het dan eindelijk zover... Mijn ‘basis gehoorzaamheid I’ examen vond plaats! Ik heb natuurlijk tussendoor heel wat lessen gemist door alles wat er hier is gebeurt dus hierdoor heeft het lessen met Eevee wel wat vertraging opgelopen maar in juni zouden we dan eindelijk examen doen. Maar helaas, mevrouw werd loops dus een examen had weinig zin. Gelukkig bleek de rest van de groep ook verhinderd dus werd het examen uitgesteld tot een latere datum. Vakanties e.d. volgde en ik heb in de tussentijd nog wat lessen genomen bij een andere groep die net begonnen was met de cursus om mijn gemiste lessen in te halen, en vanavond was het dan eindelijk examen tijd. Het was een klein groepje, alleen Stafford Boris en Jack Russel Bram (Eevee’s beste vriendje) waren verder nog aanwezig voor het examen maar wel een gezellig groepje dus. En...
We zijn allemaal met een prachtige cijferlijst geslaagd!
Zelfs de ‘zit en wacht’ die Eevee tot gisteren nog niet onder de knie had (voor haar loopsheid wel maar daarna... ;-)) ging helemaal goed (de 2e keer dan oké O-)) dus daar hebben we wat extra punten voor gehad (want mijn instructrice weet hoeveel moeite we er voor hebben moeten doen). Kortom een mooi examen!
Over enkele weken beginnen we met basis gehoorzaamheid II met hetzelfde groepje (en misschien nog enkele nieuwelingen erbij uit een andere groep) dus daar heb ik alweer veel zin in. Maar goed voorlopig gaan we ons eerst even richten op alle wandelafspraken die we de komende tijd gepland hebben staan, want dat zijn er ook meer dan genoeg...

Woensdag 27 juli 2011

Compleet onverwacht is een uitje volgende week met een van de pupjes uit nest 2 veranderd in een complete nestreunie van ons 2e nest, alle pupjes zullen dus volgende week bij elkaar komen voor een leuke afspraak! Heb er zin in en kijk er nu al naar uit om al die lieve koppies weer even te kunnen zien in het echt van dichtbij en om ze allemaal even een dikke knuffel te geven...

Dinsdag 26 juli 2011

Onvoorstelbaar bijna dat het vandaag alweer 2jr geleden is dat de pups het levenslicht zagen... Ja het is echt waar Abby's allereerste nestje is vandaag 2jr oud geworden. Van harte gefeliciteerd dus Cheeta, Sterre, Diesel, Dylano en jullie eigenaren!
Helaas is de reunie eerder dit jaar niet door gegaan door alles wat er momenteel bij ons thuis speelt maar ik hoop echt later dit jaar alle pupjes uit nest 1 en 2 weer een keertje te kunnen zien.
Maar voor vandaag een hele fijne dag toegewenst, heel veel plezier en ik verwacht wel binnenkort foto's van jullie feestjes hoor...

Zondag 24 juli 2011

Deze dag is altijd een moeilijke dag voor mij... Precies 4jr terug overleed namelijk op deze bewuste dag lieve Belle, onze chow chow die helaas niet oud mocht worden. Haar dood kwam zeer onverwacht en ik heb er veel moeite mee gehad. Vandaar dus dat dit altijd een dag is met een rauw randje, want hoewel het inmiddels wel een plekje heeft blijft het nog steeds af en toe pittig om je maatje te missen. Maar zoals het gedenkbord hier in de kamer ook al zeg "You'll be in my heart" en dat is echt zo Belle, always... RIP

Wel heeft de dag uiteindelijk toch ook nog een wat vrolijkere noot gekregen. Want gisteren kreeg ik een smsje van de eigenaresse van Abby's dochter Cheeta (een pupje uit ons eerste nestje die is gaan wonen bij een andere sheltiefokster)... Zij is op 23 juli 2011 bevallen van 5 pupjes wat betekend dat Abby dus vanaf nu ook een oma is! Alles is goed gegaan, de bevalling is goed verlopen en moeder en kids maken het goed. Cheeta was uitgerekend op haar verjaardag maar haar moeder beviel ook van haar eerste nest op dag 60, en bij Cheeta is dus precies hetzelfde gebeurt. Het zijn twee driekleur teefjes geworden, twee driekleur reutjes en een blue merle reu. Via deze weg willen we uiteraard haar eigenaresse Joukje nogmaals van harte feliciteren met Cheeta's eerste nest, dat ze op mogen groeien tot gezonde, prachtige en lieve shelties!

Vrijdag 22 juli 2011

Na deze week van stress rondom Ash konden we wel weer een leuk uitje gebruiken. En aangezien we deze zomervakantie hebben omgedoopt tot 'honden-zomervakantie' was dat uitje uiteraard weer voor hen! Ashley is voor het gemak wel even thuis gebleven want zoals iedereen inmiddels wel weet heeft die het niet zo op drukte, bovendien wil ik nu ook geen risico's met die kleine lopen gezien haar gezondheidspronlemen dus die had weer een gezellig middagje met oma (en ik heb begrepen dat ze beide heerlijk op bed hebben liggen pitten dus dat was een relax middagje voor allebei). De sheltiedames waren wel mee en dit keer naar een wandeling op de Veluwe, het Rozendaalse Veld om precies te zijn. Hier hadden we afgesproken met Kim (Chelsey's Grace) om samen met haar meiden (ook minus een want haar Yara is loops dus kon helaas niet mee) even gezellig te gaan wandelen. Het was even een zoektocht om de juiste plek te vinden maar toen we er eenmaal waren... Oh wat mooi zeg, echt een prachtige omgeving! We hebben maarliefst 2 uur gelopen, veels te lang voor mij natuurlijk eigenlijk maar ik merkte het niet eens zo lekker wandelen was het. We hebben echt genoten en de meiden ook zeker weten.

Nog even een korte update wat betreft mijn oma voor alle geinteresseerden... Zij is deze week begonnen aan haar bestralingen (de chemokuren waren zoals ik eerder al zei per direct stopgezet en zullen ook niet meer worden doorgezet) en zal voor 5 á 6wkn lang 5dgn van de week bestraald moeten worden. We hopen dat dit het gewenste effect heeft en ze niet al te veel last zal krijgen van bijwerkingen e.d. maar tot nu toe gaat het om eerlijk te zijn aardig goed met haar gezondheid, dus dat is dan nog een klein lichtpuntje in al deze duisternis.

Donderdag 21 juli 2011

Vandaag hebben we dan eindelijk de uitslag van het bloedonderzoek van afgelopen maandag van Ashley gehoord. En helaas is het weer niet best...
Haar waardes zijn weer gestegen naar het oude niveau wat betekend dat het dieet dus geen enkel effect heeft en z’n werk niet doet. Zeer waarschijnlijk is dit dus ook weer de oorzaak van haar nieuwe aanval afgelopen weekend.
Die dierenarts is ondertussen in de boeken geslagen om uit te vinden wat hier nu aan de hand is... Want je kunt hier van alles over zeggen maar een interessant geval is het zeker weten! Er zijn wel wat theorieën maar ze komt er toch nog niet uit. Daarom stelde ze voor om contact op te nemen met een collega die gespecialiseerd is in leverafwijkingen. Wellicht dat hij haar en dus ook ons verder kan helpen met een andere kijk op de zaak. Ze probeert vandaag nog contact met hem op te nemen en anders wordt het volgende week.
Tot die tijd is er eigenlijk weinig wat we kunnen doen. Gelukkig zijn tot nu toe de aanvallen niet zo frequent dat we erg bang hoeven te zijn dat het binnen nu en enkele dagen weer zal voorkomen, dus we wachten gewoon rustig af tot we meer horen van de dierenarts. We hopen dat zij en haar collega er uit komen en we er eindelijk achter zullen komen wat het is dat er voor zorgt dat Ashley’s gezondheid zo slecht is op het moment. Maar goed het blijft dus een ‘wordt vervolgd’ want op dit moment zijn we nog niet veel wijzer...

Maandag 18 juli 2011

Nou we zijn weer terug van ons dierenartsbezoekje... De dierenarts zei ook al ‘het heeft helaas weer niet lang geduurd hè’, we komen er ook gewoon te vaak de laatste maanden. Maar helaas het is niet anders, deze keer moest Ash er weer aan geloven.
Er is weer een bloedonderzoek gedaan en de uitslag hiervan zal woensdag binnen zijn. Er wordt weer gekeken of de galzuren verhoogd zijn of niet, want zo ja dan heeft dit dus hoe dan ook wat met de aanvallen te maken. Maar zo niet dan doet het dieet wat het moet doen en hebben de galzuren dus niks te maken met de aanvallen. Na woensdag bespreken we dus weer hoe nu verder... Op dit moment tasten we allemaal in het duister wat betreft het kan zijn. Misschien toch een leveraandoening, misschien toch epilepsie weliswaar met nogal atypische symptomen, of misschien wel nog iets ernstigers in de hersenen? Hoe dan ook woensdag bespreken we weer hoe nu verder dus tot die tijd wordt het nog even in spanning zitten... Wordt vervolgd dus!

En dan ook nog wat leuker nieuws... Vanavond hadden we na 2wkn vakantie eindelijk weer gehoorzaamheid met Eevee en ze heeft er weer van genoten hoor. De meeste oefeningen gingen super al hebben sommige nog wel wat extra aandacht nodig. Waarschijnlijk mag ik over enkele weken examen doen samen met mijn oude groep, zodat ik daarna door kan gaan met basis gehoorzaamheid II. Mijn moeder heeft deze avond wat foto's en een filmpje gemaakt, zie hieronder een kleine sfeerimpressie...

Zaterdag 16 juli 2011

Vandaag is Ashley's nieuwe halsbandje binnen gekomen, en hij staat prachtig... Mevrouw die meestal nogal moet wennen aan nieuwe halsbandjes en tuigjes vond 'm ook meteen goed zitten dus dat zegt ook weer genoeg! Een geslaagde aankoop al zeg ik het zelf dus. Ook van de poezendames heb ik weer eens wat nieuwe kiekjes geschoten, zie hieronder het resultaat...

Vrijdag 15 juli 2011

We hebben vandaag een heerlijke dag gehad in Het Leesten... De honden hebben genoten van de wandeling, het gooien met de bal en ontmoeten van nieuwe vrienden! Kortom een zeer geslaagde dag dus met ook nog eens heerlijk (weliswaar ietwat warm) weer.

Helaas eindigde de dag niet zo mooi als dat die begon... Ashley, die de dag had doorgebracht met oma die zich wel goed genoeg voelde om op die kleine te passen zodat zij niet bij alle drukte hoefde te zijn, had het heerlijk gehad de hele dag hoewel ze het wel iets wat koud had gehad (wat natuurlijk vreemd is met dit weer). Eenmaal thuis lag ze lekker te pitten toen ze opeens weer een aanval kreeg. Ditmaal weer iets heftiger dan de vorige keer, wel niet zo erg als van Abby hoor... We hebben meteen de dierenarts gebelt en even besproken hoe nu verder. Hij zei dat luisterend naar de omschrijving hij eerder denkt aan een soort van pijnaanval ondanks dat Ashley niet gilt (hoewel ze anders altijd wel een giller is). Maandag gaan we in ieder geval terug met de kleine voor nieuwe onderzoeken in de hoop dat hier iets uit komt. We balen erg dat na zulke goede testuitslagen de vorige keer en het dieet we nu weer terug bij af zijn... We hopen alleen maar weer op het beste, meer kunnen we niet doen hè! Abby en Eevee waren erg van slag van de aanval maar zijn inmiddels ook in diepe slaap na hun leuke dag, hopelijk dromend over leuke dingen ipv de enge avond die ze weer hebben gehad...
Abby zit overigens nog steeds op dezelfde dosering en we zijn nog steeds regelmatig met de dierenarts in overleg hoe nu verder. Ze heeft goede en slechte dagen maar doet het naar omstandigheden wel oké...

Woensdag 6 juli 2011

Vandaag heb ik een heerlijk middagje op het strand gehad samen met Abby en Eevee maar ook Eevee’s nestbroertje Sky en halfbroer Diesel (allemaal kids van Abby dus). Ze hebben gezwommen, gerend, gespeeld, kortom ze zijn flink los gegaan... Ik ben ook nog eens goed gevallen, maar goed al met al viel het nog wel mee hoor alleen flink beurs maar meer niet ;-). Het was een heerlijke middag waar we echt allemaal van hebben genoten volgens mij!

Maandag 4 juli 2011

Toen ik enkele maanden terug de K9-tuigjes kocht voor mijn meiden bleek mijn kennelnaam te lang om op de tuigjes te laten afdrukken. Een vriendin van mij dacht echter dat dit wel mogelijk zou moeten zijn en is hiermee aan de slag gegaan, en vandaag ontving ik het resultaat in de brievenbus, en kijk een hoe mooi...

Woensdag 29 juni 2011

Vandaag is Diesel (Pachirisu) geslaagd voor zijn EG examen met maarliefst 97 van de 100 punten, dit was het beste resultaat van alle klassen op de hondenschool. Bij deze dus van harte gefeliciteerd Jessica en Diesel en ga zo door, we zijn super trots op jullie!

Dinsdag 28 juni 2011

Vandaag heb ik dan ook eindelijk het langverwachte gedenkbord voor Sandy gemaakt door Dyenne ontvangen. Het is alweer ons 5^e bordje van haar, 3^e gedenkbord helaas (ze heeft ook ons nummerbordje en kennelnaambord ontworpen)... En oh wat is die toch weer adembenemend mooi zeg, echt geweldig! Het werk wat Dyenne voor ons heeft gedaan en doet is zeer belangrijk voor me, dit bord is weer een soort afsluiting voor me en het is dus ook altijd weer even pittig om die in de bus te ontvangen. Maar wat heeft ze weer een geweldig werk afgeleverd zeg en wat ben ik er toch weer blij mee! Van de week zal de klusjesman het bord gaan ophangen tussen de bordjes van Macy en Belle in, zodat ook een mooi plekje heeft weer hier in de huiskamer. Zoals het bordje al zegt: You’ll be with me like a handprint on my heart... Vaarwel kleine lieve schotelantenne!

Zondag 26 juni 2011

Vandaag vond BeeGee's allereerste show plaats, en wij waren erbij! Officiele kwalificaties werden er (achteraf gezien) helaas niet uitgedeeld maar een prachtig rapport mocht dit ventje wel mee naar huis nemen. Een prima showdebuut dus en wij waren er bij voor wat afleiding, gezelligheid en natuurlijk ook morele steun. Ook Abby's halfbroer Cody liep vandaag zijn eerste show, samen zijn de aanwezige Shelties van de dag nog even op de foto geweest (zie hieronder)...

Woensdag 22 juni 2011

Maandag is Snowy samen met (een van haar) baasje(s) Rachelle (11jr oud) geslaagd voor haar vervolg puppycursus examen! Met 0 punten, oftewel een foutloos examen mag ze cum laude verder met een volgende cursus. En deze staat al in de planning want vanaf volgende maand mag Snowy zich gaan wagen aan de voorbereidende agility cursus op haar hondenschool. We wensen Snowy en haar familie heel veel succes met al hun plannen en uiteraard via deze weg nogmaals van harte gefeliciteerd met het prachtige resultaat bij dit examen!

Vrijdag 17 juni 2011

Vandaag zijn we gebeld door de dierenarts met de uitslag van Ashley’s bloedonderzoek en... Al haar waardes zijn weer normaal! Dat betekend dus dat het dieet z’n werk doet en het dus toch echt een voedselallergie is die voor alle problemen zorgt. Eindelijk is de oorzaak dus gevonden!
Met Abby ging het gisteravond helaas weer niet echt geweldig (geen aanval hoor, maar wel vreemd gedrag) dus dat hebben we ook nog even met de dierenarts besproken. Zij zei ook al dat door alle stress hier in huis op het moment en de gevoeligheid van Abby het natuurlijk ook zeer waarschijnlijk niet lekker met ‘r gaat, want we weten allemaal dat Abby daar heel erg op reageert. Bovendien is ze gisteren natuurlijk ook bij mijn oma langs geweest die er toen erg slecht aan toe was en dat is voor een hond als Abby, die de ziekte zelfs bij haar heeft ontdekt, natuurlijk erg moeilijk om te voelen. We blijven haar gewoon in de gaten houden (en helaas hoe rottig het ook klinkt toch ook een beetje uit de buurt houden van oma, in ieder geval voorlopig tot ze zich weer iets beter voelt) en indien nodig zullen we de medicatie weer aanpassen, maar we hopen dat ze ondanks alle stress hier in huis het kan redden op deze dosering dus voorlopig houden we het toch hier op. Fingers crossed dus...

Donderdag 16 juni 2011

Ashley heeft vandaag haar bloedonderzoek gehad (wat overigens weer super ging, geen kik en ze gedroeg zich echt als een voorbeeldhondje!), morgen aan het einde van de dag zal als het goed is hiervan de uitslag binnen zijn dus dan horen we of het dieet enig effect op haar waardes heeft of niet. Wel bleek ze koorts te hebben en wat problemen aan haar luchtwegen, dus ze is op een antibioticakuur gezet.
De dosering van Abby’s medicatie zal inderdaad zoals verwacht voorlopig blijven zoals die is. We houden het natuurlijk wel in de gaten zodat we wellicht in de toekomst het nog (naar beneden) kunnen bijstellen. Maar gezien het gedrag van Abby na de lagere dosis houden we het voor nu even hier op.
Over Eevee is ook nog iets bijzonders te melden... Dachten we namelijk van de week nog dat ze maandag loops was geworden. Vandaag leek ze wel gedrag te vertonen van een hond die toch al wel een week in de loopsheid zit, en hoe meer we erover nadenken hoe meer dat ook wel eens mogelijk kan zijn. Ze had weliswaar geen bloedverlies vorige week maar wel andere symptomen en bloedverlies hoeft niet altijd even duidelijk aanwezig te zijn zeker niet de eerste week. We houden die kleine dus voorlopig maar even goed in de gaten om te zien hoe ver ze nu daadwerkelijk zit in haar cyclus... Hoe dan ook zit cursus er de komende weken even niet meer in. Had ik net een oplossing gevonden om toch naar het gehoorzaamheid I examen met Eevee volgende week te kunnen (want mijn moeder kon niet mee), zit de natuur weer eens in de weg! Ach ja het zit ons ook niet mee hè, maar goed dan maar even een pauze inlassen en over enkele weken weer verder...
En dan nog even een update over mijn oma... Vandaag is besloten om per direct alle behandelingen (zowel chemo als bestraling) stop te zetten aangezien haar hart dit niet aankan (op dit moment). Hoe nu verder in de toekomst zal binnenkort worden besproken als mijn oma zich weer wat beter voelt en in staat is om mee te komen naar de afspraak. Tot die tijd moet ze herstellen en in overleg met de cardioloog is ook besproken haar medicatie weer wat op te schroeven dus dit zal vanaf morgen ook gaan gebeuren. Het is uiteraard een flinke klap voor ons allemaal deze situatie en het toekomstbeeld is hierdoor nog slechter en grauwer geworden... We kunnen alleen maar blijven hopen op eens een keer goed nieuws en een goed herstel van mijn oma’s lichaam, hoe slecht de toekomst er ook uit ziet. We proberen uiteraard positief te blijven en te blijven hopen hoewel dit wel erg moeilijk is na alles wat we de laatste maanden te verwerken hebben gekregen...

Dinsdag 14 juni 2011

Kleine meisjes worden groot... Onze kleine Eevee is sinds gisteren officieel loops! Ze is al een echte kleine dame dus.

Zondag 12 juni 2011

Ashley zit nu alweer 3wkn op het dieet en volgende week zullen de bloedtests uitwijzen of dit enig effect heeft of niet. We zijn zeer benieuwd wat hier uit zal komen maar dat zal allemaal pas eind van de week, begin van de week daarop duidelijk worden. Uiteraard hebben we geen verschil gemerkt bij Ashley sinds ze op het dieet zit, maar goed dat hadden we ook niet verwacht. De tests zullen dus moeten uitwijzen of het z’n werk doet of niet.
Met Abby waren we nog steeds bezig met haar medicijnschema te verlagen. We zijn na haar aanvallen begonnen met 2x daags 1 pil en nu uiteindelijk zaten we de laatste weken op 1x daags ½ pil. Een mooie vooruitgang dus! Helaas merkte we echter de dat Abby het toch soms iets minder goed deed op de laagste dosering, al was deze gedragsverandering in eerste instantie nog niet heel duidelijk. Maar de afgelopen week begon ze ook weer gedrag te vertonen wat zou kunnen leiden tot een aanval dus uiteindelijk hebben we toen in overleg met de dierenarts besloten om haar medicatieschema toch weer wat te verhogen dus Abby zit momenteel weer op 2x daags ½ pil. En wat een wereld van verschil zeg... Een dag na de verhoging al was ze meteen veel vrolijker, speelser, actiever en alerter en ook haar angstgedrag wat ze de laatste tijd vertoonde is weer zo goed als verdwenen. Dit is voor ons dus wel een bevestiging dat het toch echt de doseringsverlaging was die voor de problemen zorgde, en dus ook weer een bevestiging dat onze Abby zeer waarschijnlijk helaas nooit meer van de medicatie af zal kunnen. Maar goed hier waren we op voorbereid, en we hebben nu met eigen ogen het verschil gezien en hoewel de Abby die we nu hier in huis hebben nog steeds niet onze ‘oude’ Abby is zijn we er wel van overtuigd dat ze op dit moment gewoon gelukkig is en lekker vrolijk van het leven geniet. En dat is waar we het voor doen! Voorlopig zal Abby dus ook op deze dosering blijven, en wat er in de toekomst verder zal gebeuren... Tja dat blijft nog steeds een groot raadsel.

Dinsdag 31 mei 2011

Vandaag is de nieuwe M&MD (Me & My Dog) uitgekomen en ik en mijn meiden staan er in! Ik mocht van de redactie een artikel schrijven over mijzelf en mijn meiden in de vorm van een soort ‘vraag & antwoord’, en zie hier het resultaat op pagina 22 (onderdeel “Ik en mijn hond”) van de juni/juli editie... Vanaf eind van de week ligt het blad als het goed is in de winkels maar abonneehouders kunnen vandaag of morgen al hun kopie in de bus verwachten. Ik ben in ieder geval erg blij met het artikel dus iedereen ren eind van de week/begin volgende week naar de winkel voor de nieuwe M&MD!

Vrijdag 27 mei 2011

Ik ben weer aan het filmpjes maken geslagen en heb er de afgelopen dagen alweer 2 gemaakt. En ze zijn erg verschillend moet ik zeggen. De een vrolijk, de ander triest. Maar ze geven wel goed mijn emoties weer op het moment, want die veranderen ook per minuut. Zie hier dus mijn eerbetoon aan mijn 3 meiden en mijn eerbetoon aan Sandy... RIP

Woensdag 19 mei 2011

Maandag zijn we met Ashley naar de dierenarts geweest voor wat vervolgonderzoeken. Er is toen weer bij haar bloed afgenomen (wat overigens super ging, ze gedroeg zich voorbeeldig die knappe meid!), en daarvan was vandaag de uitslag binnen. Ashley’s leverwaardes zijn niet achteruit gegaan, dus dat is goed nieuws. Echter zijn haar galzuren, die de vorige keer ook al te hoog waren (beter gezegd waanzinnig hoog waren) nog meer gestegen wat natuurlijk niet goed is. Ook had Ashley gisteravond weer een soort van ‘aanval’ wat dus duidelijk aangeeft dat het nog lang niet over is. We kunnen nu meerdere dingen doen, nog meer onderzoeken die erg veel van Ashley vergen en waarvan de meeste al gedaan zijn (herhaling dus) of alvast beginnen met wat behandelingen en kijken wat voor effect die hebben. In overleg met de dierenarts hebben we voor het laatste gekozen dus vanaf morgen zit Ashley de komende weken op een zeer streng dieet met daarnaast nog een kuurtje. Over ongeveer 3wkn gaan we kijken of dit iets heeft gedaan met haar waardes of niet en anders gaan we vanaf daar weer verder. Het zal pittig worden voor Ash want ze mag dus geen enkel extraatje meer, maar het is even voor haar eigen bestwil. Wordt vervolgd dus alweer...
En wat betreft Abby. Als het zo met haar blijft gaan dan zullen we vanaf volgende week haar medicatieschema nog iets naar beneden bijstellen. Dat worden dus weer spannende tijden maar we zijn vooral blij dat langzaamaan die troep die ze nu allemaal binnen krijgt verleden tijd is. We hopen maar dat ze uiteindelijk zonder kan al valt daar nu nog weinig over te zeggen. Fingers crossed dus weer! Abby heeft overigens verder geen aanvallen meer gehad sinds begin april wat natuurlijk super nieuws is, wel is ze helaas nog steeds niet de oude en we hebben ons er ondertussen ook bij neergelegd dat ze dit ooit weer zal worden. Ze is wat fitter, wat actiever als in het begin dus daar zijn we dolblij mee maar verder gaan we er van uit dat haar gedrag zo zal blijven als nu. Het is nog steeds wel wennen om ineens zo een compleet andere hond in huis te hebben als eerst maar gelukkig zal Abby’s vrolijkheid en gezelligheid nooit veranderen... Dus dat maakt een hoop goed!

Zondag 15 mei 2011

Vandaag zijn we voor wat afleiding wezen kijken bij een van de wedstrijden van Josien, BeeGee's bazin. Zij loopt met beagle Puk in de B-klasse en had vandaag een wedstrijd in Hoogeveen. We hebben een heerlijke middag daar gehad met heel wat bekende en nieuwe (maar eveneens bekende) gezichten en de honden hebben genoten. Abby's dag begon niet geweldig, we maakte ons een beetje zorgen om haar blik en houding dus twijfelde erg over of we wel zouden gaan... Maar eenmaal daar heeft ze (bijna) de hele middag op schoot (bij Roel, de vriend van Josien) doorgebracht en een heerlijk rustig middagje gehad. Nou en volgens mij vond ze het geweldig hoor al die aandacht, al is ze uiteraard wel helemaal op nu. Eevee heeft de hele middag heerlijk met BeeGee gespeelt dus is ook helemaal gevloerd. En Ashley... Nou die heeft heel wat angsten moeten overwinnen deze middag maar wat heeft ze dat toch goed gedaan, ben super trots op die kleine meid! Zeker een middag die voor herhaling vatbaar is dus, helemaal in tijden als deze. Het is heerlijk om er dan af en toe eens tussenuit te kunnen weg van je zorgen en al het verdriet dat hier thuis toch nogal speelt.

Vrijdag 6 mei 2011

Zojuist hebben wij afscheid moeten nemen van Sandy... Zij was de oudste (van de dieren) hier in huis en ook de enige overgeblevene die mij nog gezond heeft gekend. Hoewel ze nogal op leeftijd was en we al een tijd lang wisten dat dit er aan zat te komen kwam vandaag toch wel een beetje als een verassing. Sandy's leven was gevuld met gezondheidsproblemen beginnende met een operatie al enkele dagen na haar geboorte tot (lichte) epilepsie die enkele jaren later bij haar werd ontdekt en vervolgens zo eens in de 1 á 2jr voor een aanval zorgde. Haar laatste gezondheidsprobleem waren tumoren, zeer waarschijnlijk melkklierkanker, die haar uiteindelijk dan ook vandaag fataal zijn geworden. Het was immers genoeg zo, ze heeft genoeg meegemaakt. Sandy was een kat met een flinke gebruiksaanwijzing maar als je haar eenmaal kende dan was ze een van de liefste schatten die er ooit heeft bestaan. Je zag haar bijna nooit maar horen dat kon je maar al te goed bij haar, want snurken dat ze kon. Sandy had ook haar hele leven lang al een opgezwollen buikje en erg grote ogen, daaraan heeft ze dus ook haar koosnaampje ‘lieve kleine schotenantenne’ te danken die ze al jong kreeg. Sandy is bijna 13jr oud geworden, RIP mijn kleine lieve schotelantenne...

Sandy - Megamieuwsel Inc.’s Punkie

24 augustus 1998 - 6 mei 2011

Maandag 2 mei 2011

Vandaag hebben we weer 2 uur bij de dierenarts gezeten ivm Ashley’s onderzoeken. Er is een aanvullend bloedonderzoek gedaan en een echo en hieruit is naar voren gekomen dat Ashley’s lever niet goed functioneert maar wat er nu precies mis is is helaas nog altijd niet duidelijk. Wel kan zowel haar hart (lichte hartruis die vorige week is ontdekt) als haar lever de oorzaak zijn van Ashley’s aanvallen en dat het dus niet goed zit van binnen bij haar is een ding dat zeker is. Echter is er wel een heel vreemd iets aan het hele verhaal en dat is dat Ashley verder nergens last van heeft, ze is niet sloom/moe, eet/drinkt normaal en heeft geen symptomen die duiden op ernstige problemen. Alleen die aanvallen zijn het vreemde in het hele verhaal. Toch zit het niet goed dat weten we wel maar om nu nog meer aanvullende tests te doen vindt de dierenarts het iets te vroeg voor, zeker omdat Ashley al zo stressgevoelig is en nu helemaal kapot is van vandaag. We hebben dus besloten over 2wkn weer haar lever te controleren doormiddel van een bloedonderzoek en daarna te kijken hoe nu verder, in de hoop dat wellicht haar leverproblemen dan weer zijn verdwenen en het ging om een lichte ontsteking of zoiets dergelijks. Maar mocht het dan weer niet goed zijn, of ze in de tussentijd wel andere symptomen ontwikkelen dat moeten we goed gaan nadenken over hoe nu verder. Want zowel haar hart als lever functioneren dus niet zoals het hoort en hoewel dit niks ernstigs hoef te zijn kan het natuurlijk ook de voorbode zijn voor serieuze problemen... To be continued dus maar weer, net zoals bij Abby want over 2wkn hebben we ook een telefonische afspraak voor haar in de agenda staan om te bespreken hoe het verder zal gaan met haar medicatieschema.

Zaterdag 30 april 2011

Gisteren werden we gebeld door de dierenarts met de uitslag van Ashley’s bloedonderzoek. En die was niet goed... Hiermee is dus meteen vastgesteld dat Ashley’s aanvallen (zeer waarschijnlijk) niet door een plotselinge bloeddrukverlaging of lichte epilepsie komen, maar dat ze veroorzaakt worden door iets anders. Maandag moeten we meteen terug voor extra onderzoeken en daarna hopen we te weten wat het is. De mogelijkheden (of beter gezegd een van de mogelijkheden) hebben mij erg doen schrikken dus ik hou mijn hart vast voor maandag. We hopen op een goede uitslag waar iets aan te doen is en proberen positief te blijven, en hopen nog heel lang van Ashley te kunnen genieten. Maar goed, ik weet ook dat de uitslag minder goed kan zijn en we een zware tijd tegemoet kunnen gaan (bovenop al het andere) dus ook daar probeer ik me lichtjes op voor te bereiden... Ik hoop gewoon dat hetgeen wat dit alles veroorzaakt iets is wat makkelijk te verhelpen is en niet al te zwaar zijn zijn/worden voor Ashley.

Woensdag 27 april 2011

Vandaag zijn we met Ashley en Abby weer bij de dierenarts geweest (we zijn er op het moment zowat iedere week te vinden sinds het begin van deze maand). Helaas gaat het namelijk sinds enkele dagen met Ashley ook niet goed en heeft zij dit weekend ook een ‘aanval’ gehad. Zij heeft dus net zoals Abby een volledige check-up gehad. Hieruit kwam naar voren dat ze een (lichte) hartruis heeft, niet echt goed nieuws dus. Wat betreft Ashley’s aanvallen kunnen er 2 oorzaken zijn. Een lichte vorm van epilepsie (ja echt waar, hoe veel dieren met epilepsie kun je in een huis hebben?!) of een plotselinge bloeddruk verlaging wellicht veroorzaakt door een hartdefect. De komende tijd zullen we dit allemaal dus goed in de gaten moeten blijven houden en moeten hopen dat het allemaal meevalt.
Wat betreft Abby... Zij is sinds de aanvallen flink veranderd en helaas niet meer de oude geworden. Ze is gewoon een compleet andere hond geworden zowel qua karakter als uithoudingsvermogen. Zowel de dierenarts als wij zelf willen toch wel graag weten of dit permanent is of door de medicatie komt. Er is dus besloten om Abby’s medicatieschema iets naar beneden bij te stellen om te zien wat het effect is (verder heeft ze nog steeds volledige rust en houden we haar 24/7 in de gaten). Het doel is om uiteindelijk helemaal te stoppen met de pillen maar het zou ook best kunnen dat we nu zullen merken dat de aanvallen dichterbij komen en dan zal de medicatie juist weer verhoogd moeten worden en zit de kans er dik in dat Abby nooit meer van de pillen af komt. We hopen ooit onze oude Abby weer terug te krijgen maar zijn ook realistisch en beseffen ons dat de aanvallen ook best wel eens deze gedragsverandering veroorzaakt kunnen hebben. We zijn in ieder geval wel dolblij dat ondanks alles Abby nog steeds die vrolijke sheltie is waar we zo gek op zijn en dat ze blijft genieten van alles om zich heen! Ze is een hond met een hart van goud en gelukkig is daar nog niks aan veranderd...
We kunnen dus alleen maar hopen op een goede afloop voor beide meiden, al is het op dit moment erg moeilijk om de toekomst met positiviteit tegemoet te zien gezien alle tegenslagen van de afgelopen tijd... Maar we doen ons best!

Vrijag 8 april 2011

De laatste tijd hoor ik steeds vaker berichten om me heen van epilepsie gevallen die opduiken in de sheltie-wereld. Of dit nu komt door de komst van het internet (waardoor alles transparanter is geworden) of iets anders weet ik niet. Uit de tot nu toe afgeronde onderzoeken (in Nederland) blijkt niet dat het hier om een echt rasspecifiek probleem gaat. Ik was dus ook een van die mensen die dacht dat het wel mee viel, die dacht dat epilepsie zo zeer zelden voorkwam dat ik mij hier geen (grote) zorgen over hoefde te maken. Helaas heb ik deze mening door een vreselijke gebeurtenis moeten herzien...

Op 5 april 2011 kregen wij het vreselijk nieuws te verwerken dat mijn oma, die altijd als een 2e moeder voor mij is geweest, wellicht niet lang meer te leven heeft. De stress in ons huis was hierdoor uiteraard enorm en de honden merkten dit duidelijk ook. Op een rustig moment hoorde ik een plof en wat ik op dat moment zag zal ik mijn leven lang nooit meer vergeten. Abby kwam in een vreselijke epileptische aanval terecht die uiteindelijk ruim 10 minuten duurde. Mijn wereld stortte op dat moment echt helemaal in, zoveel slecht nieuws op een dag was gewoon eigenlijk niet meer te bevatten.

Ik heb op dat moment uiteraard besloten om Abby direct terug te trekken uit de fok en om met dochter Eevee ook niet verder te gaan op fokgebied en dus voorlopig te stoppen met het fokken...

Ik wist wat epilepsie was, heb een Perzische poes (Sandy) hier rondlopen die het ook van jongs af aan al heeft helaas. Ik wist dus ook van de ernst van de ziekte af maar aangezien er niet erg veel informatie beschikbaar is over de erfelijkheidsfactoren en waar op te letten (bij ons ras) heb ik uiteindelijk besloten om te gaan fokken met Abby. Dit is een weloverwogen beslissing geweest die ik toen heb genomen, maar die ik nu na deze aanval niet meer kan maken. Ik kan alleen maar hopen dat haar pups deze vreselijke ziekte bespaard zal blijven, en ik kan alleen maar hopen dat er snel tests uitgevonden zullen worden die kunnen uitwijzen of een hond deze ziekte in zich heeft en/of kan overbrengen op zijn/haar pups.

Wij hebben op het moment een heerlijk stel honden en gaan voorlopig lekker van ze genieten en hopen nog jarenlang avonturen met hen te kunnen beleven. Want mijn honden zijn in de allereerste plaats natuurlijk mijn beste maatjes, en dat zullen ze ook altijd blijven of er nu met ze gefokt wordt of niet! Wat de toekomst verder zal brengen, ik zou het niet weten. Eerlijk waar kan ik daar op dit moment geen antwoord op geven... Abby is na haar aanvallen (want het is helaas niet bij die ene aanval op dinsdag gebleven) volledig onderzocht (fysiek en ook een bloedonderzoek) en zit nu aan de medicijnen. We kunnen alleen maar hopen dat dit de aanvallen zal doen stoppen, hopen op een goede toekomst en hopen op een goede afloop van dit alles! Voor nu focussen we ons op de gezondheid van mijn oma, Abby en mijzelf en zullen we daar al onze tijd en energie in stoppen.

Ik zal voorlopig hierdoor dus ook wat minder actief zijn online en ook wellicht wat minder NSV en andere speciale dagen bezoeken. Al mijn tijd gaat op dit moment uit naar de gezondheid van mijn oma en die van Abby natuurlijk. En ook ikzelf heb natuurlijk een flinke klap gekregen door dit alles dus voorlopig zal ik ook heel wat energie moeten stoppen in alleen al zelf op de been te blijven. Ik hoop over een tijdje weer de kracht en energie te hebben om er vollop tegenaan te gaan en me weer gezellig te mengen in allerlei gesprekken en dingen maar voor nu zit al mijn kracht en energie in de zorg voor anderen en zelf doorvechten daarnaast. Ik hoop dat hier begrip voor is...

Dinsdag 5 april 2011

Vandaag heb ik weer wat zeer slecht nieuws te verwerken gekregen...
Het ziet er naar uit dat we een (erg) zwaar jaar tegemoet zullen gaan.

Zaterdag 2 april 2011

Vandaag vieren Eevee, Snowy, BeeGee, Mojo, Sky en Kai'len hun halve verjaardag! Ze zijn namelijk vandaag precies 6 maanden oud. Van harte gefeliciteerd dus allemaal, op naar die 1e verjaardag!

Donderdag 31 maart 2011

Gisteren kreeg ik het leuke nieuws dat BeeGee ook geslaagd is voor zijn puppycursus examen. En net zoals zijn zus met een prachtig eindrapport! Namelijk 143 van de 150 punten. BeeGee en Josien van harte gefeliciteerd met jullie eerste diploma samen!

Zondag 27 maart 2011

Vandaag was Sky (een van de zonen van Abby uit haar 2e nest, oftewel Eevee haar nestbroer) met een deel van zijn familie weer even op visite. En och wat heeft die een lol gehad met zijn zus. Het begin ging ietwat moeizaam maar toen ze eenmaal los waren... Men wil niet weten hoe het huis er hier uitzag toen die weer weg was! Want uiteraard is Sky in de vijver gedonderd en hebben hij en zijn zus flink wat zand van de verbouwing hiernaast mee naar binnen genomen, hihi... Maar Sky was hier niet zonder reden, nee zijn maatje Yuuki was ook mee. Zij had namelijk een date met onze McDreamy! Of de date een succes was zullen we pas over enkele weken weten maar dat zij en McDreamy een leuke middag hadden is een ding dat zeker was, en hetzelfde valt ook zeker te zeggen over Sky en Eevee...

Zondag 20 maart 2011

Vandaag was de dag dat Diesel (Abby's zoon uit haar 1e nest) zijn allereerste behendigheidwedstrijd liep, en wij waren erbij! Het was erg leuk om Diesel zijn debuut op de behendigheidbaan van dichtbij te mogen meemaken en niet alleen wij maar ook alledrie onze meiden hebben hun ogen uitgekeken tijdens onze allereerste real-life behendigheidwedstrijd.

Maandag 7 maart 2011

Mijn pc hield er dit weekend plots mee op dus nog even flink wat stress gehad (naast alle stress die al aanwezig was natuurlijk) maar gelukkig heb ik 'm vandaag weer aan de praat gekregen!
Mooi op tijd want er dit weekend had Eevee alweer haar 2e show waar ze een 1e plaats 'Belovend' (en dus ook de titel 'Beste Baby') haalde onder een zeer strenge keurmeester.

Donderdag 3 maart 2011

Vandaag kreeg ik helaas nogal erg slecht nieuws te verwerken. Nieuws wat mijn wereld nogal op z'n kop heeft gezet en voorlopig ook nog wel flink wat invloed zal hebben op alles wat er komen gaat... Inmiddels heb ik ook een gedicht geschreven over alles wat ik op het moment doormaak om mijn gevoelens een beetje een plek te kunnen geven.

Zondag 27 februari 2011

Na alle proeflessen de afgelopen weken stond ik eind deze week dan eindelijk voor die moeilijke maar ook oh zo leuke beslissing... Welke sport zou het gaan worden, wat zou ik gaan doen met Abby?! En na heel wat getwijfel heb ik besloten om te gaan voor... Behendigheid! Hier had Abby toch overduidelijk wel het meeste plezier in en ik vond het ook geweldig om te doen. Het fysieke aspect is alleen het enige puntje aan het hele verhaal (zeker aangezien ik na de proefles flink wat last had van mijn knieën en andere pijntjes) maar de instructrice van de hondenschool waar ik ook de proefles heb gehad heeft al aangegeven mij hier graag mee te willen helpen en mijn moeder kan ook van tijd tot tijd bijspringen dus hopelijk zal ik het op die manier toch fysiek aankunnen (en anders kan ik ook altijd nog contact opnemen met para-agility voor wat tips/adviezen). Dezelfde hondenschool geeft ook een leuke puppyvervolgcursus op dezelfde avond als de behendigheid en hoewel dit wel extra zwaar is denk ik ook wel dat het beter voor me is een zware avond in de week ipv twee aangezien ik dan langer de tijd heb om te herstellen. Met Eevee zal ik dus ook overstappen naar dezelfde hondenschool. Over ongeveer 3wkn gaan beide lessen van start dus dan kunnen we beginnen, ik heb er nu al erg veel zin in! De dogdance vond ik ook wel geweldig om te doen dus die hou ik zeker nog in mijn achterhoofd... Voor nu ga ik voorlopig nog even thuis verder oefenen maar mocht het lukken met de behendigheid dan wil ik graag af en toe eens een keer in de zoveel tijd ook nog een lesje dogdance ernaast gaan doen niet alleen met Abby maar ook met onze chihuahua Ashley zodat al mijn meiden lekker bezig zijn. Maar wellicht dat de behendigheid op dezelfde dag gaat vallen dus dat hangt nog een beetje daar van af of dat gaat lukken af en toe maar... Fingers crossed!

Dinsdag 22 februari 2011

Vandaag had ik mijn laatste proefles, namelijk... Schapendrijven!
En met deze proefles sluit ik dan ook mijn proeflessenmaand af. Het was een maand vol leuke, bijzondere maar vooral ook leerzame ervaringen. Nu maar eens even goed bedenken welke hondensport het dan nu echt gaat worden die Abby en ik binnenkort zullen gaan volgen. Zie de weblog pagina overigens voor uitgebreide verslagen van alle proeflessen.

Donderdag 17 februari 2011

Vandaag hebben we BeeGee weer even gezien, en och wat was dat geweldig zeg! Een vriendin van mij was ook mee en samen hebben we gezellig een stukje gewandeld in gebied Het Leesten.

Donderdag 10 februari 2011

Eevee's eerste dierentuinbezoekje liet even op zich wachten maar begin februari was het dan toch eindelijk zo ver. Vanwege de regenbuien bleef Ashley lekker warm thuis bij oma, konden wij ons goed focussen op de 2 dames. En... Nou geweldig is het niet gegaan, Eevee blafte nog iets te veel vond ik. Maar slecht ging het ook zeker niet hoor. Zeker dus een redelijk geslaagd eerste bezoekje! Een die echter eindigde in een grote schrik want terwijl Eevee en ik (beiden stil overigens voor de duidelijkheid!) leuk aan het poseren waren bij de beer had die andere bedoelingen met onze kleine meid... Die vloog opeens tegen het glas aan terwijl wij ernaast stonden. Och wat schrokken Abby en Eevee zeg, arme meiden (en wij ook)! En dat nadat we al een stel bouwmedewerkers waren tegengekomen die flink wat herrie aan het maken waren omdat ze in het park flink aan het verbouwen zijn. Maar goed gelukkig waren ze beiden weer snel gekomen van de schrik en hebben ze de rest van de avond liggen slapen bijkomend van alle indrukken die ze hebben opgedaan...

Dinsdag 8 februari 2011

Ondanks alle honden die we al door de jaren heen hebben gehad (en nu nog steeds hebben rondlopen) vond begin februari pas ons allereerste puppycursus examen plaats. Eevee had er 8 lessen op zitten en mocht vroegtijdig samen met haar overige klasgenootjes (die wat ouder waren) examen doen. En... Nou we zijn uiteraard geslaagd (had ook niet anders verwacht hoor, hihi) met 96 van de 100 punten! Ik ben super trots op mijn kleine meid, heeft ze goed gedaan...

Maandag 31 januari 2011

Vorige week kreeg ik mijn aangevraagde tekening van Eevee binnen. Net zoals van Ashley en Abby heb ik begin dit jaar ook een tekening van Eevee laten maken door Debbie Brussaard van Stichting Sheltie Rescue. Nou en ze heeft zichzelf weer overtroffen hoor, wat is die prachtig mooi geworden!
Eind van de week hebben we nieuwe lijsten gehaald (we konden namelijk niet een 2e krijgen van de huidige) en sinds gisteren hangen dan eindelijk beide tekeningen in de gang. Weer iets om trots op te zijn...

Zaterdag 29 januari 2011

Eevee's eerste show vond al vroeg in het jaar plaats, en wel in de babyklasse tijdens een kleinschalige maar daarom zeker niet minder gezellige clubmatch. En wat heeft ze het toch goed gedaan zeg, ben zo trots op die kleine meid. Het is een 2e plaats 'veel belovend' geworden!

Zaterdag 22 januari 2011

Het laatste thuisbezoek van ons meest recente nestje vond plaats, namelijk die aan Mojo. Het was weer reuze gezellig en we hebben er allemaal van genoten. Wat is het toch een heerlijk ventje met een geweldig karakter!

Dinsdag 11 januari 2011

De afgelopen jaren heb ik erg getwijfeld over het afnemen van de MDR1 test en uiteindelijk steeds besloten het niet te doen. Ik ben namelijk van mening dat of een sheltie nu lijder, drager of vrij is... Je altijd moet blijven opletten met medicatie. Er is blijkbaar medicatie in de omloop die gevaarlijk is voor sommige honden, nou die wil ik dan sowieso niet gebruiken defect of niet. Vandaar dat ik de test tot nu toe dus telkens niet heb gedaan. Maar van pupkopers uit zowel ons eerste als tweede nest bleef ik telkens de vraag krijgen hoe dat zat en hoe het dus ook zit met hun pupje. Vandaar dat ik eind vorig jaar toch de knoop doorgehakt heb en Abby heb laten testen. En de uitslag is inmiddels bekend... Abby is MDR1 normaal oftewel vrij. Dit betekend dat zij het gen niet aan haar pupjes kan doorgeven en aangezien Ledger ook normaal/vrij is betekend dit dat Eevee (en al haar nestgenoten afkomstig uit ons 2e Special Princess nestje) via haar ouders al meteen normaal/vrij is van het gen defect.

Zondag 9 januari 2011

De Nieuwjaarswandeling van de rasvereniging (NSV) werd weer in het Noorden van ons land georganiseerd en wij waren er bij samen met niet alleen onze meiden maar ook Abby's pups (afkomstig uit haar eerste nest) Cheeta en Diesel. Het was een gezellige wandeling voor zowel mens als hond.

Zaterdag 8 januari 2011

We zijn op thuisbezoek bij Sky geweest! Het was geweldig om die kleine vent weer even te zien en vooral hij en Eevee hebben van het bezoek genoten volgens mij...

----------------------------------------------------------------------------------------------------

Klik hier voor recent nieuws, kijk hieronder voor nieuws uit het verleden:

2016 - 2015 - 2014 - 2013 - 2012 - 2011 - 2009/2010